มีสองวิธีในการใช้ POST ข้อมูล x-www - form-urlencoded และ multipart form-data ฉันเข้าใจดีว่าเบราว์เซอร์ส่วนใหญ่สามารถอัปโหลดไฟล์ได้ถ้ามีการใช้ข้อมูลแบบฟอร์มหลายส่วนมีคำแนะนำเพิ่มเติมเมื่อใช้หนึ่งใน ประเภทการเข้ารหัสในบริบท API ไม่มีเบราว์เซอร์ที่เกี่ยวข้องนี้อาจจะขึ้นอยู่กับการอยู่ของตัวอักษรที่ไม่ใช่ ASCII การดำรงอยู่บนข้อมูลไบนารีที่ไม่ได้เข้ารหัสต้องถ่ายโอนข้อมูลเพิ่มเติมเช่นชื่อไฟล์ฉันพบว่าไม่มีคำแนะนำอย่างเป็นทางการบนเว็บเกี่ยวกับการใช้งาน ของชนิดเนื้อหาที่แตกต่างกัน far. asked ตุลาคม 24 10 ที่ 11 12 คุณธรรมของเรื่องราวคือถ้าคุณมีข้อมูลไบนารีที่ไม่ใช่ตัวอักษรและตัวเลขหรือมีขนาดใหญ่พอสมควรในการส่งข้อมูลให้ใช้แบบฟอร์มข้อมูลแบบหลายส่วนมิฉะนั้นให้ใช้โปรแกรมประยุกต์ x - www-form-urlencoded. ประเภท MIME ที่คุณกล่าวถึงคือส่วนหัวของ Content-Type สองแบบสำหรับคำขอ POST ที่เบราว์เซอร์ของผู้ใช้ Agent ต้องสนับสนุนวัตถุประสงค์ของทั้งสองคำขอประเภทนี้คือการส่งรายชื่อคู่ค่าชื่อไปยังเซิร์ฟเวอร์ ขึ้นอยู่กับชนิดและ จำนวนของข้อมูลที่ถูกส่งหนึ่งในวิธีการจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ เพื่อให้เข้าใจว่าทำไมคุณต้องมองสิ่งที่แต่ละคนจะทำภายใต้ covers. For ใบสมัคร x-www - form-urlencoded เนื้อหาของข้อความที่ส่งไปยัง เซิร์ฟเวอร์จะเป็นสตริงการค้นหาแบบยักษ์หนึ่งชื่อ - คู่ค่าชื่อถูกคั่นด้วยเครื่องหมายและชื่อจะถูกแยกออกจากค่าด้วยสัญลักษณ์ equals ตัวอย่างเช่นนี้จะเป็น อักขระที่สงวนและอักขระที่ไม่ใช่ตัวอักษรและตัวเลขจะถูกแทนที่ด้วย HH ซึ่งเป็นเครื่องหมายเปอร์เซ็นต์และเลขฐานสิบหกสองหลักที่แสดงถึงรหัส ASCII ของอักขระซึ่งหมายความว่าสำหรับไบต์ที่ไม่ใช่ไบต์ที่เป็นตัวอักษรและตัวเลขที่มีอยู่ในหนึ่งในค่าของเราก็จะใช้เวลาสามไบต์ เพื่อให้เป็นตัวแทนสำหรับไฟล์ไบนารีขนาดใหญ่การเพิ่มขึ้นสามเท่าของ payload จะเป็นไปไม่ได้อย่างมากซึ่งเป็นที่มาของข้อมูลฟอร์มแบบหลายส่วนด้วยวิธีการส่งค่าคู่ค่าชื่อคู่แต่ละคู่จะแสดงเป็นส่วนหนึ่งของข้อความ MIME ตามที่อธิบายไว้ คำตอบอื่น ๆ ส่วนต่างๆจะถูกคั่นด้วยขอบเขตสตริงเฉพาะที่ถูกเลือกเฉพาะเพื่อให้สตริงขอบเขตนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในส่วนของค่าใด ๆ ส่วนแต่ละส่วนจะมีส่วนหัวของ MIME เช่น Content-Type และ Content-Disposition ซึ่งสามารถให้แต่ละส่วนได้ ชื่อชิ้นค่าของแต่ละคู่ค่าชื่อเป็น payload ของแต่ละส่วนของข้อความ MIME ข้อมูลจำเพาะของ MIME ช่วยให้เรามีตัวเลือกมากขึ้นเมื่อแสดงค่า payload - เราสามารถเลือกประสิทธิภาพได้มากขึ้น t เข้ารหัสข้อมูลไบนารีเพื่อประหยัดแบนด์วิธเช่นฐาน 64 หรือแม้แต่ไบนารีดิบทำไมไม่ใช้รูปแบบข้อมูลหลายส่วนตลอดเวลาสำหรับค่าที่เป็นตัวเลขและตัวอักษรสั้นเช่นรูปแบบเว็บส่วนใหญ่ค่าใช้จ่ายในการเพิ่มส่วนหัว MIME ทั้งหมดจะมีค่าเกินค่าใด ๆ ประหยัดเงินจากการเข้ารหัสแบบไบนารีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นตอบ 1 พ. ย. นี้ที่ 21 59. อ่านอย่างน้อยที่สุด PARA แรกที่นี่ฉันรู้ว่านี่เป็นเวลา 3 ปีที่สายเกินไป แต่ Matt ยอมรับคำตอบไม่สมบูรณ์และในที่สุดก็จะทำให้คุณเป็นปัญหากุญแจสำคัญที่นี่คือ ถ้าคุณเลือกที่จะใช้แบบฟอร์มข้อมูลหลายส่วนขอบเขตต้องไม่ปรากฏในข้อมูลไฟล์ที่เซิร์ฟเวอร์ได้รับในที่สุดนี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับแอ็พพลิเคชัน x-www - form-urlencoded เนื่องจากไม่มีขอบเขต x-www-form - urlencoded ยังสามารถจัดการกับข้อมูลไบนารีได้โดยง่ายเพียงแค่เปลี่ยนไบต์หนึ่ง ๆ ให้เป็นไบต์ 7 ไบต์ที่ไม่มีประสิทธิภาพเพียงอย่างเดียว แต่มันทำงานได้และทราบว่าข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการไม่สามารถส่งชื่อไฟล์และข้อมูลไบนารีไม่ถูกต้องคุณเพียงแค่ส่ง เป็นอีก คู่ค่าคีย์ปัญหาเกี่ยวกับรูปแบบข้อมูลแบบหลายส่วนคือขอบเขตคั่นไม่ต้องอยู่ในข้อมูลไฟล์ดู RFC2388 ส่วน 5 2 ยังมีข้อแก้ตัวที่ค่อนข้างอ่อนแอสำหรับการไม่ได้มีการรวม MIME ที่เหมาะสมที่หลีกเลี่ยงปัญหานี้ดังนั้น, ตั้งแต่แรกเห็นรูปแบบข้อมูลหลายส่วนไม่มีค่าใด ๆ ในการอัปโหลดไฟล์ใด ๆ binary หรืออื่น ๆ ถ้าคุณ don t เลือกขอบเขตของคุณอย่างถูกต้องแล้วคุณจะมีปัญหาไม่ว่าคุณจะส่งข้อความธรรมดาหรือไบนารีดิบเซิร์ฟเวอร์ จะพบเขตแดนในตำแหน่งที่ไม่ถูกต้องและไฟล์ของคุณจะถูกตัดทอนหรือ POST จะไม่ทำงานคีย์คือเลือกการเข้ารหัสและขอบเขตเพื่อให้ตัวอักษรขอบเขตที่คุณเลือกไม่สามารถปรากฏในการเข้ารหัสได้วิธีง่ายๆคือการใช้ base64 ไม่ใช้ไบนารีดิบใน base64 3 ไบต์โดยพลการจะถูกเข้ารหัสเป็นอักขระ 7 บิตสี่ตัวซึ่งชุดอักขระขาออกเป็น A-Za-z0-9 เช่น alphanumerics หรือเป็นกรณีพิเศษและอาจปรากฏเฉพาะที่ end ของการเข้ารหัสออกเป็น a single หรือ double ตอนนี้เลือกขอบเขตของคุณเป็นสตริง ASCII แบบ 7 บิตซึ่งไม่สามารถปรากฏในผลลัพธ์ของ Base64 ตัวเลือกต่างๆที่คุณเห็นในเน็ตไม่ผ่านการทดสอบนี้ MDN จะจัดรูปแบบเอกสารเช่นใช้หยดเป็นขอบเขตเมื่อส่งข้อมูลไบนารี - ไม่ดี แต่สิ่งที่ต้องการหยดจะไม่ปรากฏใน base64 output. answer 18 เมษายน 14 ที่ 11 08 ในขณะที่การพิจารณาแบบฟอร์มข้อมูลหลายส่วนคือให้ขอบเขตไม่ปรากฏในข้อมูลนี้ค่อนข้างง่ายที่จะบรรลุโดยการเลือก เขตแดนที่ยาวเพียงพอแล้วกรุณาอย่าเข้ารหัส base64 เพื่อทำสิ่งนี้ขอบเขตที่สร้างขึ้นแบบสุ่มและมีความยาวเช่นเดียวกับ UUID ควรเพียงพอ Joshcodes เมษายน 30 14 ที่ 22 01 EML ไม่มีความหมายที่แน่นอนขอบเขตทั้งหมด จะถูกเลือกโดยอัตโนมัติโดยเบราว์เซอร์ไคลเอ็นต์และไคลเอ็นต์จะฉลาดพอที่จะไม่ใช้ขอบเขตที่ปะทะกับเนื้อหาของไฟล์ที่อัปโหลดของคุณมันเป็นง่ายๆ aa substring match index -1 Pacerier Dec 11 14 at 8 01 BeniBela, อาจจะแนะนำให้ใช้ - แล้วยังสุ่มรุ่นที่มีการตรวจสอบ substring ยังคงเป็นวิธีที่จะไปและสามารถทำได้ด้วยหนึ่งบรรทัดในขณะที่ข้อเสนอแนะ EML จริงแปลงเป็น base64 เพียงเพื่อหลีกเลี่ยงการจับคู่สตริงเป็นเพียงธรรมดาแปลกไม่พูดถึงมัน มาพร้อมกับประสิทธิภาพการย่อยสลายที่ไม่จำเป็นและปัญหาทั้งหมดไม่มีอะไรตั้งแต่ขั้นตอนวิธีหนึ่งคือตรงไปตรงมาอย่างง่ายๆและเรียบง่าย Base64 ไม่ได้หมายถึงการ ab ใช้วิธีนี้เป็นร่างกายยอมรับ octets octet 8 บิตทั้งหมด 27 กรกฎาคม 15 ที่ 10 51.This คำตอบ ไม่เพียง แต่เพิ่มอะไรให้กับการสนทนา แต่ยังให้คำแนะนำผิดประการแรกเมื่อส่งข้อมูลแบบสุ่มในส่วนที่แยกออกจากกันเป็นไปได้ว่าเขตแดนที่เลือกจะอยู่ใน payload วิธีเดียวที่จะทำให้แน่ใจว่าไม่มีการเกิดขึ้น ภาระทั้งหมดสำหรับขอบเขตที่เรามากับไม่ได้ทำอย่างสมบูรณ์เราเพียงแค่ยอมรับความน่าจะเป็น infinitesimal ของการชนกันและมากับขอบเขตที่เหมาะสมเช่น --- ชายแดน UUID ที่นี่ - boundary - - ประการที่สองมักใช้ Base64 จะเสียแบนด์วิดท์และเติมบัฟเฟอร์ด้วยเหตุผลใด ๆ ที่ไม่สามารถแจง 5 5 5 5 5 10 10 10 10 11 12 10 11 22 ฉันไม่คิดว่ามีข้อ จำกัด ใน POST ใน multipart หรือ x-www-form-urlencoded หัวข้อ Content-Type Header เป็นแบบออปเจ็กต์กับวิธี POST ที่คุณสามารถกรอกแบบ MIME ที่เหมาะกับคุณได้นอกจากนี้ยังเป็นกรณีสำหรับ webapps ที่ใช้ HTML แทนโดยทั่วไปเช่น json payload เป็นที่นิยมสำหรับการส่ง payload สำหรับการร้องขอ ajax สำหรับ API แบบ restful ผ่านประเภทเนื้อหาที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ในการติดต่อกับแอ็พพลิเคชัน xml และ json. data XML ขนาดใหญ่มาก verbose แต่มักจะไม่เป็นปัญหาเมื่อใช้การบีบอัดและคิดว่ากรณีการเข้าถึงการเขียนเช่นผ่าน POST หรือ PUT จะหาได้ยากมากขึ้นเนื่องจากการอ่านอย่างเดียวในหลาย ๆ กรณี 3 ของการเข้าชมไม่ค่อยมีกรณีที่ฉันต้องเพิ่มประสิทธิภาพการเขียนการใช้งานของตัวอักษรที่ไม่ใช่ ASCII คุณสามารถใช้ UTF-8 เป็นรหัสใน XML การดำรงอยู่ของข้อมูลไบนารีจะต้องใช้ฐานข้อมูล encoding. filename base64 คุณสามารถห่อหุ้ม นี้ ภายในเขตข้อมูลใน XML. data ขนาดกะทัดรัดน้อยกว่าที่ XML ข้อความยังคง แต่คุณสามารถบีบอัด jsnon json ASCII เป็น UTF - ฐานข้อมูล 8 ฐานข้อมูลยังเห็น json - binary - question. filename ข้อมูล encapsulate เป็นเขตข้อมูลของตัวเอง - ส่วนภายในข้อมูล json. binary เป็นทรัพยากรของตัวเองฉันจะพยายามที่จะแสดงข้อมูลไบนารีเป็นทรัพยากรสินทรัพย์ของตัวเองจะเพิ่มสายอื่น แต่ decouples สิ่งที่ดีกว่าตัวอย่าง images. In ทรัพยากรในภายหลังคุณก็สามารถอินไลน์ทรัพยากรไบนารีเป็น link. application x-www - form-urlencoded เป็น mime-type เริ่มต้นของคำขอของคุณโปรดดูที่ฉันใช้สำหรับเว็บฟอร์มตามปกติสำหรับ API ฉันใช้แอ็พพลิเคชัน xml json multipart form-data เป็นระฆังในการคิดเรื่องการแนบภายในเนื้อหาของการตอบสนองข้อมูลส่วนต่างๆจะถูกรวบให้ตรงกับที่กำหนดไว้ ขอบเขต manuel aldana 25 ตุลาคม 10 ที่ 19 38. ฉันเห็นด้วยกับที่ Manuel ได้กล่าวในความเป็นจริงความคิดเห็นของเขาอ้างถึง url. The นี้ประเภทเนื้อหาโปรแกรม x - www - form - urlencoded ไม่มีประสิทธิภาพสำหรับการส่งข้อมูลจำนวนมากไบนารีหรือ ข้อความที่ไม่ใช่ ASCII ตัวอักษรรูปแบบข้อมูลหลายส่วนของแบบฟอร์มควรใช้สำหรับการส่งแบบฟอร์มที่มีไฟล์ข้อมูลที่ไม่ใช่ ASCII และข้อมูลไบนารีอย่างไรก็ตามสำหรับฉันมันจะลงมาถึงการสนับสนุนกรอบเครื่องมือคุณคาดหวังว่าเครื่องมือและเฟรมผู้ใช้ API ของคุณ ที่จะสร้างแอพพลิเคของพวกเขาด้วยพวกเขามีกรอบหรือส่วนประกอบที่พวกเขาสามารถใช้ที่โปรดปรานวิธีการหนึ่งที่อื่น ๆ ถ้าคุณได้รับความคิดที่ชัดเจนของผู้ใช้ของคุณและวิธีการที่พวกเขาจะใช้ประโยชน์จาก API ของคุณแล้วที่จะช่วยให้คุณตัดสินใจ ถ้าคุณทำการอัปโหลดไฟล์ให้ยากสำหรับผู้ใช้ API ของคุณแล้วพวกเขาก็จะย้ายออกไปคุณจะใช้เวลามากในการสนับสนุนพวกเขาสิ่งนี้น่าจะเป็นการสนับสนุนเครื่องมือที่คุณมีสำหรับการเขียน API และวิธีการที่ง่ายสำหรับ เพื่อให้รองรับกลไกการอัปโหลดภาพหนึ่งจากอีกด้านหนึ่งเพียงเล็กน้อยคำแนะนำจากด้านข้างของฉันสำหรับการอัปโหลดข้อมูลรูปภาพ HTML5 ของภาพที่ฉันกำลังทำงานในโครงการสำหรับร้านพิมพ์และมีปัญหาบางอย่างเนื่องจากการอัปโหลดภาพไปยังเซิร์ฟเวอร์ที่มาจาก องค์ประกอบผ้าใบ HTML5 ฉันดิ้นรนเพื่อที่ le ast ชั่วโมงและฉันไม่ได้รับมันเพื่อบันทึกภาพได้อย่างถูกต้องบนเซิร์ฟเวอร์ของฉันเมื่อฉันได้ตั้งค่าตัวเลือกเนื้อหาของ jQuery ajax เรียกร้องให้ใช้ x-www - form-urlencoded ทุกอย่างไปทางที่ถูกต้องและข้อมูลที่เข้ารหัส base64 คือ แปลความหมายได้อย่างถูกต้องและประสบความสำเร็จในการบันทึกเป็นภาพอาจจะช่วยใครสักคนได้ 2 เนื้อหา Multipart - Type ในกรณีของข้อความส่วนหนึ่งซึ่งในชุดข้อมูลที่ต่างกันอย่างน้อยหนึ่งชุดถูกรวมเข้าด้วยกันในเนื้อหาเดียวเนื้อหาแบบ multipart Content - ฟิลด์ประเภทต้องปรากฏในส่วนหัวของเอนทิตีเนื้อหาต้องประกอบด้วยส่วนของร่างกายอย่างน้อยหนึ่งส่วนซึ่งก่อนหน้าด้วยขอบเขตการห่อหุ้มและส่วนสุดท้ายตามด้วยขอบเขตการปิดแต่ละส่วนจะเริ่มต้นด้วยขอบเขตการห่อหุ้มและจากนั้นจะมีส่วนของร่างกาย ส่วนของร่างกายจะคล้ายกับข้อความ RFC 822 ในไวยากรณ์ แต่มีความหมายแตกต่างกันส่วนของร่างกายจะไม่ถูกตีความว่าเป็นข้อความ RFC 822 โดยส่วนใหญ่แล้ว ไม่มีฟิลด์ส่วนหัวเป็น ac จำเป็นต้องมีในส่วนของร่างกายส่วนของร่างกายที่เริ่มต้นด้วยบรรทัดว่างจึงได้รับอนุญาตและเป็นส่วนของร่างกายซึ่งค่าดีฟอลต์ทั้งหมดจะถูกสันนิษฐานในกรณีเช่นนี้กรณีที่ไม่มีฟิลด์ส่วนหัวของ Content-Type หมายความว่า encapsulation เป็นข้อความ US-ASCII ธรรมดาส่วนช่องชื่อเฉพาะที่กำหนดความหมายสำหรับส่วนของร่างกายคือชื่อที่เริ่มต้นด้วย Content - All ส่วนหัวส่วนอื่น ๆ โดยทั่วไปจะถูกละเลยในส่วนของร่างกายแม้ว่าควรจะเก็บไว้ในขั้นตอนการประมวลผลอีเมล อาจถูกทิ้งโดยเกตเวย์ถ้าจำเป็นฟิลด์อื่น ๆ ที่ได้รับอนุญาตให้ปรากฏในส่วนของร่างกาย แต่ไม่ควรขึ้นอยู่กับเขตข้อมูล X อาจถูกสร้างขึ้นเพื่อจุดประสงค์ในการทดลองหรือภาคเอกชนโดยการรับรู้ว่าข้อมูลที่เก็บอาจสูญหายในบางเกตเวย์ ความแตกต่างระหว่างข้อความ RFC 822 และส่วนของร่างกายเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน แต่สำคัญเกตเวย์ระหว่างอินเทอร์เน็ตกับ X 400 เมลตัวอย่างเช่นต้องสามารถบอกความแตกต่างระหว่างส่วนของร่างกายที่ขัดขวางได้ tains ภาพและส่วนของร่างกายที่มีข้อความห่อหุ้มตัวซึ่งเป็นภาพเพื่อแสดงหลังส่วนต่างๆของร่างกายจะต้องมี Content-Type message และ body หลังจากบรรทัดว่างต้องเป็นข้อความที่ห่อหุ้มไว้, มีช่องส่วนหัวของรูปภาพประเภทเนื้อหาการใช้ไวยากรณ์ที่เหมือนกันช่วยในการแปลงข้อความไปยังส่วนของร่างกายและในทางกลับกัน แต่ความแตกต่างระหว่างทั้งสองต้องเป็นที่เข้าใจโดย implementors สำหรับกรณีพิเศษซึ่งส่วนต่างๆทั้งหมดเป็นข้อความ ย่อยย่อยย่อยมีการกำหนดไว้ดังที่กล่าวมาก่อนหน้านี้แต่ละส่วนของร่างกายจะถูกนำหน้าด้วยขอบเขตการห่อหุ้มห่อหุ้มห่อหุ้มห่อหุ้มหีบห่อหุ้มจะต้องไม่ปรากฏอยู่ภายในส่วนหีบห่อใด ๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ตัวแทนการเขียนจะสามารถเลือกและระบุเขตแดนที่ไม่ซ้ำกันได้ ที่จะแยกชิ้นส่วน Subtypes ปัจจุบันและอนาคตของประเภท multipart ต้องใช้ไวยากรณ์เดียวกัน Subtypes อาจแตกต่างกันในความหมายของพวกเขาและอาจกำหนดข้อ จำกัด เพิ่มเติม เกี่ยวกับไวยากรณ์ แต่ต้องสอดคล้องกับรูปแบบที่ต้องการสำหรับรูปแบบหลายจุดข้อกำหนดนี้จะทำให้แน่ใจได้ว่าตัวแทนผู้ใช้ที่สอดคล้องทั้งหมดอย่างน้อยจะสามารถรับรู้และแยกส่วนของเอนทิตีแบบหลายส่วนได้แม้จะเป็นชนิดย่อยที่ไม่รู้จักดังที่ระบุไว้ในข้อกำหนดของ ฟิลด์ Content-Transfer-Encoding ไม่อนุญาตให้ใช้การเข้ารหัสอื่นที่ไม่ใช่ 7bit, 8bit หรือ binary สำหรับเอนทิตี้ของ multipart multipart ตัวคั่นและเมนูส่วนหัวจะเป็น ASCII 7 บิตเสมอในกรณีใด ๆ และข้อมูลภายในส่วนต่างๆของร่างกายสามารถเข้ารหัสได้ ในแต่ละส่วนโดยมีฟิลด์ Content-Transfer-Encoding สำหรับแต่ละส่วนของร่างกายที่เหมาะสมส่วนเกตเวย์ประตูรีเลย์และตัวจัดการการรับส่งจดหมายอื่น ๆ เป็นที่รู้จักกันทั่วไปในการเปลี่ยนส่วนหัวระดับบนสุดของข้อความ RFC 822 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขามักเพิ่มเอาออกหรือจัดเรียงเขตข้อมูลส่วนหัวการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นสิ่งต้องห้ามอย่างชัดเจนสำหรับส่วนหัวของเนื้อหาที่ฝังอยู่ในเนื้อหาของข้อความประเภท multipart. All ชนิดย่อยของการแบ่งปันแบบหลายส่วนร่วมกับไวยากรณ์ที่กำหนดไว้ใน ในส่วนนี้ตัวอย่างของข้อความ multipart ที่มีความซับซ้อนมากขึ้นจะได้รับในภาคผนวก C ฟิลด์ Content-Type สำหรับเอนทิตีแบบหลายส่วนต้องมีพารามิเตอร์หนึ่งค่าขอบเขตซึ่งใช้เพื่อระบุขอบเขตการ encapsulation ขอบเขตการ encapsulation ถูกกำหนดให้เป็นบรรทัดที่ประกอบไปด้วยอักขระยัติภังค์สองตัวซึ่ง ได้แก่ รหัสทศนิยม 45 ตามค่าพารามิเตอร์ขอบเขตจากฟิลด์ส่วนหัวของ Content-Type หมายเหตุยัติภังค์มีความเข้ากันไม่ได้กับวิธีการ encapsulation ข้อความ RFC 934 ก่อนหน้านี้ และเพื่อความสะดวกในการค้นหาขอบเขตในการใช้งานบางอย่างอย่างไรก็ตามควรสังเกตว่าข้อความแบบหลายส่วนไม่สามารถใช้งานร่วมกับ RFC 934 encapsulations ได้โดยเฉพาะพวกเขาไม่ปฏิบัติตามอนุสัญญา RFC 934 สำหรับบรรทัดฝังตัวที่ขึ้นต้นด้วยยัติภังค์กลไกนี้ได้รับเลือก ผ่านทางกลไก RFC 934 เนื่องจากหลังก่อให้เกิดเส้นที่จะเติบโตไปพร้อมกับระดับของการอ้างอิงแต่ละการรวมกันของ th คือการเจริญเติบโตด้วยความจริงที่ว่าการใช้งาน SMTP บางครั้งตัดเป็นเส้นยาวทำให้กลไก RFC 934 ไม่เหมาะสำหรับการใช้งานในกรณีที่โครงสร้างแบบหลายส่วนที่ซ้อนกันอยู่ลึกซึ้งคือเคยเป็นที่ต้องการดังนั้นฟิลด์หัวข้อส่วนหัวแบบเนื้อหา multipart ส่วนใหญ่อาจมีลักษณะเช่นนี้ เอนทิตีประกอบด้วยหลายส่วนแต่ละตัวมีโครงสร้างที่เหมือนกันกับข้อความ RFC 822 เหมือนกันยกเว้นว่าพื้นที่ส่วนหัวอาจว่างเปล่าโดยสิ้นเชิงและแต่ละส่วนจะถูกนำหน้าด้วยเส้นหมายเหตุว่าขอบเขตการ encapsulation ต้องเกิดขึ้นที่ จุดเริ่มต้นของบรรทัดคือหลังจาก CRLF และว่า CRLF เริ่มต้นถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของขอบเขตการ encapsulation มากกว่าส่วนหนึ่งของส่วนก่อนหน้าขอบเขตต้องเป็นไปตามทันทีโดย CRLF อื่นและฟิลด์ส่วนหัวสำหรับส่วนถัดไป หรือโดยสอง CRLFs ซึ่งในกรณีนี้ไม่มีส่วนหัวสำหรับส่วนถัดไปและดังนั้นจึงสันนิษฐานว่าเป็นเนื้อหาประเภทเนื้อหาธรรมดาหมายเหตุ CRLF ก่อนหน้านี้ encapsulation line ถือเป็นส่วนหนึ่งของขอบเขตเพื่อให้เป็นไปได้ที่จะมีส่วนที่ไม่ได้จบลงด้วยส่วนของเส้น CRLF ชิ้นส่วนของร่างกายที่ต้องพิจารณาให้จบลงด้วยการแบ่งบรรทัดดังนั้นควรมี CRLF สองแถวก่อนบรรทัด encapsulation แรกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของส่วนของร่างกายก่อนหน้านี้และส่วนที่สองเป็นส่วนหนึ่งของขอบเขตการ encapsulation ข้อ จำกัด ว่าขอบเขตการ encapsulation เริ่มต้นด้วย CRLF อนุมานได้ว่าเนื้อหาของเอนทิตีแบบหลายส่วนต้องเริ่มต้นด้วย CRLF ก่อนก่อน encapsulation line นั่นก็คือถ้าไม่ได้ใช้พื้นที่ preamble จะต้องมีส่วนหัวของเอนทิตีด้วย CROF สองอันนี้แน่นอนว่าควรจะประกอบด้วยเอนทิตีประเภทใดก็ตามโปรแกรมอ่านอีเมลที่ทนไม่ได้อาจตีความตัวอักษรของ multipart ชนิดที่เริ่มต้น กับสายการห่อหุ้มที่ไม่ได้ริเริ่มโดย CRLF เช่นเดียวกับการเป็นขอบเขตการห่อหุ้ม แต่โปรแกรมส่งจดหมายที่สอดคล้องต้องไม่ก่อให้เกิดหน่วยงานดังกล่าวขอบเขตการขยายตัวต้องไม่ปรากฏขึ้น hin encapsulations และต้องมีอักขระไม่เกิน 70 ตัวโดยไม่นับเครื่องหมายยัติภังค์ทั้งสองตัวขอบเขตการ encapsulation ตามส่วนของร่างกายสุดท้ายเป็นตัวคั่นที่โดดเด่นซึ่งบ่งชี้ว่าไม่มีส่วนต่อไปของร่างกายใด ๆ ตามมาเช่นตัวคั่นคือเหมือนกับตัวคั่นก่อนหน้า ด้วยการเพิ่มยัติภังค์อีกสองขีดในตอนท้ายของบรรทัดดูเหมือนจะมีพื้นที่ว่างสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมก่อนที่จะมีขอบเขต encapsulation แรกและตามขอบเขตสุดท้ายพื้นที่เหล่านี้ควรถูกเว้นว่างไว้โดยทั่วไปและการใช้งานควรละเว้นสิ่งที่ปรากฏก่อนหน้า ขอบเขตแรกหรือหลังส่วนสุดท้ายหมายเหตุหัวข้อ preamble และ epilogue เหล่านี้ไม่ได้ใช้เนื่องจากไม่มีการพิมพ์ที่ถูกต้องของส่วนเหล่านี้และไม่มีความหมายที่ชัดเจนในการจัดการพื้นที่เหล่านี้ที่เกตเวย์โดยเฉพาะ X 400 gateways หมายเหตุเนื่องจากขอบเขตการ encapsulation ต้อง ไม่ปรากฏในส่วนของร่างกายที่ถูกห่อหุ้มไว้ตัวแทนผู้ใช้ต้องใช้ความระมัดระวังในการเลือกเขตแดนที่ไม่ซ้ำกัน bounda ry ในตัวอย่างข้างต้นอาจเป็นผลมาจากอัลกอริทึมที่ออกแบบมาเพื่อสร้างขอบเขตที่มีความเป็นไปได้ต่ำมากที่มีอยู่แล้วในข้อมูลที่จะถูกห่อหุ้มโดยไม่ต้องใส่ข้อมูลขั้นตอนวิธีสำรองอาจส่งผลต่อขอบเขตที่อ่านได้มากขึ้นสำหรับผู้รับที่มี user agent แต่จะต้องให้ความสนใจกับความเป็นไปได้ที่ขอบเขตอาจปรากฏในส่วนที่ห่อหุ้มอยู่ขอบเขตที่ง่ายที่สุดที่เป็นไปได้คือ --- คล้าย ๆ กับขอบเขตการปิดของเป็นตัวอย่างง่ายๆข้อความ multipart ต่อไปนี้มีสอง ทั้งสองข้อความล้วนหนึ่งของพวกเขาพิมพ์อย่างชัดเจนและหนึ่งของพวกเขาโดยปริยายพิมพ์การใช้ Content - Type ของ multipart ในส่วนของร่างกายภายในนิติบุคคล multipart อื่นได้รับอนุญาตอย่างชัดเจนในกรณีดังกล่าวด้วยเหตุผลที่ชัดเจนการดูแลต้อง เพื่อให้มั่นใจว่าเอนทิตีแบบหลายหน่วยที่ซ้อนกันจะต้องใช้ตัวคั่นเขตแดนที่แตกต่างกันดูภาคผนวก C สำหรับตัวอย่างของเอนทิตีแบบหลายหน่วยที่ซ้อนกันการใช้ Context แบบหลายส่วน nt-Type ที่มีเพียงส่วนเดียวอาจเป็นประโยชน์ในบางบริบทและได้รับอนุญาตโดยชัดแจ้งพารามิเตอร์ที่จำเป็นเท่านั้นสำหรับ Content-Type แบบหลายส่วนคือพารามิเตอร์ขอบเขตซึ่งประกอบด้วยอักขระ 1 ถึง 70 ตัวจากชุดอักขระที่รู้จัก จะมีประสิทธิภาพมากผ่านทางเกตเวย์อีเมลและไม่ลงท้ายด้วยช่องว่างสีขาวถ้าขอบเขตดูเหมือนจะจบลงด้วยช่องว่างสีขาวช่องว่างสีขาวต้องถูกสันนิษฐานว่ามีการเพิ่มโดยเกตเวย์และควรจะถูกลบออกอย่างเป็นทางการระบุโดย BNF ต่อไปนี้โดยรวม ร่างกายของเอนทิตีแบบหลายส่วนอาจได้รับการระบุไว้ดังต่อไปนี้หมายเหตุส่วนที่เห็นได้ชัดเจนจากประเภทหลายส่วนคือแนวคิดเกี่ยวกับส่วนของร่างกายที่มีโครงสร้างและโดยนัยโดยทั่วไปดูเหมือนว่าก่อนวัยอันควรพยายามที่จะสร้างโครงสร้างของส่วนย่อยที่เป็นมาตรฐาน แต่ขอแนะนำให้ผู้ที่ประสงค์จะให้ สิ่งอำนวยความสะดวกการส่งข้อความแบบหลายส่วนที่มีโครงสร้างหรือครบวงจรควรกำหนดชนิดย่อยของ multipart ที่เหมือนกัน syntactically แต่ที่คาดว่าจะรวมถึงส่วนเด่นที่ ca n ใช้เพื่อระบุโครงสร้างและส่วนที่รวมกันของส่วนอื่น ๆ ซึ่งอาจหมายถึงพวกเขาด้วยฟิลด์ Content-ID ถ้าใช้วิธีนี้การใช้งานอื่น ๆ จะไม่รู้จักชนิดย่อยใหม่ แต่จะถือว่าเป็นประเภทย่อยย่อยหลักที่ผสมกันและ จะสามารถแสดงให้ผู้ใช้เห็นชิ้นส่วนที่ได้รับการยอมรับได้ 7 2 2 ชนิดย่อยย่อยแบบผสมหลายชุดประเภทย่อยหลักสำหรับผสมหลายส่วนผสมกันมีไว้สำหรับใช้เมื่อส่วนต่างๆของร่างกายมีความเป็นอิสระและมีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงเป็นลำดับ ๆ ชนิดย่อยหลายชิ้น ที่ใช้งานไม่รู้จักควรจะถือว่าเป็นชนิดย่อยผสม 7 2 3 ชนิดย่อยทางเลือก Multipart Multipleart alternative type เป็น syntactically เหมือน multipart ผสม แต่ความหมายแตกต่างกันโดยเฉพาะแต่ละส่วนเป็นรุ่นอื่น ของข้อมูลเดียวกันตัวแทนผู้ใช้ควรตระหนักว่าเนื้อหาของส่วนต่างๆสามารถใช้แทนกัน Agent ผู้ใช้ควรเลือกชนิดที่ดีที่สุดตาม สภาพแวดล้อมและความพึงพอใจของผู้ใช้หรือเสนอทางเลือกให้แก่ผู้ใช้โดยทั่วไปการเลือกชนิดที่ดีที่สุดหมายถึงการแสดงส่วน LAST ที่สามารถแสดงได้ซึ่งอาจใช้ตัวอย่างเช่นการส่งจดหมายในรูปแบบข้อความแฟนซีในรูปแบบดังกล่าว วิธีที่จะสามารถแสดงได้ทุกที่ในตัวอย่างนี้ผู้ใช้ที่มีระบบ mail เข้าใจข้อความ x รูปแบบใดก็ตามที่จะเห็นเฉพาะรุ่นแฟนซีในขณะที่ผู้ใช้อื่น ๆ จะเห็นเฉพาะ richtext หรือข้อความธรรมดารุ่นขึ้นอยู่กับความสามารถของระบบของพวกเขา โดยทั่วไปตัวแทนผู้ใช้ที่สร้างเอนทิตีทางเลือกแบบหลายส่วนควรวางส่วนของร่างกายไว้ในลำดับที่เพิ่มขึ้นตามความต้องการนั่นคือด้วยรูปแบบที่ต้องการสุดท้ายสำหรับข้อความแฟนซีตัวแทนผู้ใช้ที่ส่งควรวางรูปแบบที่ราบรื่นที่สุดเป็นอันดับแรกและรูปแบบที่ร่ำรวยที่สุด ตัวแทนผู้ใช้ควรเลือกและแสดงรูปแบบสุดท้ายที่สามารถแสดงได้ในกรณีที่ตัวเลือกใดตัวหนึ่งเป็นของ multipart ชนิดและมีส่วนย่อยที่ไม่รู้จัก ts ตัวแทนผู้ใช้อาจเลือกที่จะแสดงให้เห็นว่าทางเลือกทางเลือกก่อนหน้านี้หรือทั้งสองอย่าง. หมายเหตุจากมุมมองของ implementor อาจดูเหมือนเหมาะสมกว่าที่จะย้อนกลับคำสั่งนี้และมีทางเลือกที่ชัดเจนที่สุดอย่างไรก็ตามการวางทางเลือกที่ธรรมดาที่สุดก่อน เป็นทางเลือกที่เป็นมิตรที่สุดเมื่อมีการใช้ตัวเลือกอื่น ๆ ของ mutlipart โดยใช้โปรแกรมอ่านจดหมายที่ไม่เป็นไปตาม MIME ในขณะที่วิธีนี้จะกำหนดภาระให้กับผู้อ่านอีเมลที่สอดคล้องกันการทำงานร่วมกันกับผู้อ่านอีเมลเก่าจะถือว่ามีความสำคัญมากขึ้นในกรณีนี้ กรณีที่ตัวแทนผู้ใช้บางรายสามารถจดจำรูปแบบได้มากกว่าหนึ่งรูปแบบต้องการให้ผู้ใช้เลือกรูปแบบที่จะดูตัวอย่างเช่นถ้าอีเมลมีทั้งรูปแบบที่จัดรูปแบบอย่างดีและ แก้ไขข้อความได้อย่างง่ายดายสิ่งที่สำคัญที่สุดคือผู้ใช้ไม่ได้รับการแสดงข้อมูลเดียวกันในหลายรูปแบบโดยอัตโนมัติไม่ว่าผู้ใช้จะต้องแสดง ver ที่รู้จักครั้งสุดท้าย sion หรือควรเลือกอย่างชัดเจน 7 2 4 Multipart digest subtype เอกสารนี้กำหนด subtype ย่อยของ multipart Content-Type ประเภทนี้เป็น syntactically เหมือนกับ multipart ผสม แต่ความหมายแตกต่างกันโดยเฉพาะใน digest, ค่าดีฟอลต์ของ Content-Type สำหรับส่วนของร่างกายจะเปลี่ยนจากข้อความธรรมดาเป็นข้อความ rfc822 ทำเพื่อให้สามารถอ่านรูปแบบย่อยที่สามารถอ่านได้ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ที่สามารถใช้งานได้ยกเว้นในข้อตกลงกับ RFC 934. การแยกย่อยในรูปแบบนี้อาจเป็นเช่นนั้น ดูสิ่งที่ต้องการนี้เอกสารนี้กำหนดชนิดย่อยขนานของ multipart Content-Type ประเภทนี้เป็น syntactically เหมือนกับ multipart ผสม แต่ความหมายแตกต่างกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในนิติบุคคลขนานทุกชิ้นส่วนมีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอในแบบคู่ขนาน คือพร้อมกันเกี่ยวกับฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ที่สามารถทำเช่นนั้นตัวแทนการจัดแต่งทรงผมควรตระหนักว่าผู้อ่านอีเมลจำนวนมากจะไม่มีความสามารถนี้และจะแสดงส่วนที่เป็นซีรีส์ในอีเมลใด ๆ vent. Add ชนิดเนื้อหาที่มีอยู่ไปยังรายการหรือ library. Applies To SharePoint Server 2007 SharePoint Server 2007 การดูแลระบบกลาง Windows SharePoint Services 3 0 More Less. Content ชนิดช่วยให้องค์กรสามารถจัดระเบียบจัดการและจัดการเนื้อหาได้อย่างมีประสิทธิภาพทั่วทั้งไซต์คอลเลกชัน การกำหนดชนิดเนื้อหาสำหรับชนิดของเอกสารหรือผลิตภัณฑ์ข้อมูลเฉพาะองค์กรสามารถมั่นใจได้ว่ามีการจัดการเนื้อหาในกลุ่มเหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นคุณสามารถตั้งค่ารายการหรือไลบรารีเพื่อจัดเก็บรายการประเภทรายการหรือประเภทเอกสารได้หลายประเภทโดยการเพิ่มชนิดเนื้อหาลงใน รายการหรือไลบรารีในบทความนี้ชนิดเนื้อหาทำงานในรายการและไลบรารีถ้าคุณมีรายการหรือไลบรารีที่มีการตั้งค่าเพื่ออนุญาตให้มีชนิดเนื้อหาหลายชนิดคุณสามารถเพิ่มชนิดเนื้อหาลงในรายการหรือไลบรารีนี้จากกลุ่มของไซต์ได้ ชนิดเนื้อหาที่พร้อมใช้งานสำหรับไซต์ของคุณเมื่อคุณเพิ่มชนิดเนื้อหาลงในรายการหรือไลบรารีคุณสามารถทำให้รายการหรือไลบรารีมีรายการที่เป็นประเภทใหม่ได้ คำสั่งในรายการหรือไลบรารีนั้นจะช่วยให้ผู้ใช้สร้างไอเท็มใหม่ ๆ ในประเภทนั้นข้อดีข้อสำคัญของประเภทเนื้อหาสำหรับรายการและไลบรารีคือทำให้รายการหรือไลบรารีรายการหรือรายการเอกสารมีหลายรายการซึ่งแต่ละรายการอาจมี มีเมตาดาต้านโยบายหรือพฤติกรรมที่เฉพาะเจาะจงการสืบทอดจะทำงานได้ดีสำหรับประเภทเนื้อหาของรายการเมื่อมีการเพิ่มอินสแตนซ์ของชนิดเนื้อหาไซต์ลงในรายการหรือไลบรารีเนื้อหานั้นจะเป็นลูกของประเภทเนื้อหาไซต์ที่ถูกสร้างขึ้น type สืบทอดแอตทริบิวต์ทั้งหมดของชนิดเนื้อหาของไซต์ต้นแบบเช่นเทมเพลตเอกสารการตั้งค่าอ่านอย่างเดียวเวิร์กโฟลว์และคอลัมน์ประเภทเนื้อหารายการสามารถปรับแต่งสำหรับรายการเฉพาะหรือไลบรารีที่มีการเพิ่มการกำหนดเองเหล่านี้ได้ ไม่ได้ใช้กับชนิดเนื้อหาของไซต์ระดับบนถ้าชนิดเนื้อหาของไซต์ระดับบนสำหรับชนิดเนื้อหาในรายการได้รับการอัพเดตชนิดเนื้อหารายการย่อยจะสืบทอดการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้หากผู้ที่รักษาประเภทเนื้อหาไซต์เลือกที่จะ ap อัพเดตเนื้อหาประเภทเนื้อหาย่อยทั้งหมดหากแอตทริบิวต์ใด ๆ ที่มีการแชร์เนื้อหาประเภทเนื้อหาย่อยกับชนิดเนื้อหาของเนื้อหาระดับบนจะถูกกำหนดเองสำหรับชนิดเนื้อหารายการการกำหนดค่าเหล่านี้จะถูกเขียนทับใหม่เมื่อชนิดเนื้อหาในรายการสืบทอดการเปลี่ยนแปลงจาก ประเภทเนื้อหาของเนื้อหาหลักหากประเภทเนื้อหารายการได้รับการกำหนดค่าด้วยแอตทริบิวต์เพิ่มเติมที่ไม่มีชนิดเนื้อหาหลักตัวอย่างเช่นคอลัมน์พิเศษการกำหนดค่าเหล่านี้จะไม่ถูกเขียนทับเมื่อประเภทเนื้อหาของรายการที่สืบทอดการเปลี่ยนแปลงจากชนิดเนื้อหาของเนื้อหาระดับบนเพิ่ม ชนิดเนื้อหาไปยังรายการหรือไลบรารีก่อนที่ประเภทเนื้อหาจะถูกเพิ่มลงในรายการหรือไลบรารีอันดับแรกต้องจัดทำรายการหรือไลบรารีเพื่ออนุญาตให้มีเนื้อหาหลายประเภทสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเปิดใช้งานการสนับสนุนชนิดเนื้อหาหลายชนิดในรายการหรือไลบรารี ให้ดูที่การเปิดการสนับสนุนสำหรับชนิดเนื้อหาหลายชนิดในไลบรารีเมื่อต้องการเพิ่มชนิดเนื้อหาลงในรายการหรือไลบรารีคุณต้องมีระดับสิทธิ์การออกแบบเป็นอย่างน้อยสำหรับสิ่งนั้น รายการหรือไลบรารีหากรายการหรือไลบรารีไม่ได้เปิดอยู่ให้คลิกที่ชื่อใน Quick Launch หากชื่อของรายการหรือไลบรารีของคุณไม่ปรากฏขึ้นให้คลิกดูเนื้อหาของไซต์ทั้งหมดจากนั้นคลิกชื่อรายการหรือไลบรารีของคุณ ในการการตั้งค่าเมนูคลิกการตั้งค่ารายการหรือคลิกการตั้งค่าสำหรับชนิดของไลบรารีที่คุณเปิดตัวอย่างเช่นในไลบรารีเอกสารคลิกการตั้งค่าไลบรารีเอกสารภายใต้ชนิดของเนื้อหาคลิกเพิ่มจากชนิดเนื้อหาของไซต์ที่มีอยู่หมายเหตุถ้ารายการหรือ ไลบรารีไม่ได้รับการตั้งค่าเพื่ออนุญาตให้มีเนื้อหาหลายประเภทส่วนประเภทเนื้อหาจะไม่ปรากฏในหน้ากำหนดค่าสำหรับรายการหรือไลบรารีในส่วนเลือกประเภทเนื้อหาในประเภทเนื้อหาเลือกไซต์จากรายการให้คลิกลูกศรเพื่อเลือก กลุ่มชนิดเนื้อหาไซต์ที่คุณต้องการเลือกในลิสต์ประเภทเนื้อหาไซต์ที่พร้อมใช้งานคลิกชนิดเนื้อหาที่คุณต้องการจากนั้นคลิกเพิ่มเพื่อย้ายประเภทเนื้อหาที่เลือกไปยังชนิดเนื้อหาเพื่อเพิ่มรายการหากต้องการเพิ่มเนื้อหาเพิ่มเติม ประเภท repea t ขั้นตอนที่ 4 และ 5. เมื่อคุณเลือกประเภทเนื้อหาทั้งหมดที่คุณต้องการเพิ่มเรียบร้อยแล้วให้คลิกตกลงเปลี่ยนการสั่งซื้อปุ่มใหม่หรือชนิดเนื้อหาเริ่มต้นคุณสามารถระบุลำดับที่เนื้อหาประเภทใดจะปรากฏขึ้นในปุ่มใหม่สำหรับ รายการหรือไลบรารีโดยค่าเริ่มต้นชนิดเนื้อหาแรกที่แสดงบนปุ่มใหม่จะกลายเป็นชนิดเนื้อหาดีฟอลต์สำหรับรายการหรือไลบรารีในการเปลี่ยนชนิดเนื้อหาดีฟอลต์สำหรับรายการหรือไลบรารีให้เปลี่ยนชนิดเนื้อหาที่จะแสดงขึ้นก่อนบน ปุ่มใหม่นอกจากนี้คุณยังสามารถระบุว่าคุณต้องการให้ชนิดเนื้อหาที่ถูกเพิ่มลงในรายการหรือไลบรารีจะปรากฏในปุ่มใหม่หากรายการหรือไลบรารีที่คุณต้องการเปลี่ยนชนิดเนื้อหาไม่ได้เปิดอยู่ให้คลิกที่ชื่อ ภายใต้รายการหรือเอกสารใน Quick Launch ในเมนู Settings ให้เลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้ถ้าคุณกำลังทำงานในรายการให้คลิกรายการการตั้งค่าถ้าคุณกำลังทำงานในไลบรารีเอกสารคลิกการตั้งค่าไลบรารีเอกสารภายใต้ชนิดของเนื้อหาคลิกเปลี่ยน คำสั่งซื้อปุ่มใหม่ และชนิดเนื้อหาดีฟอลต์หมายเหตุหากรายการหรือไลบรารีไม่ได้รับการตั้งค่าเพื่ออนุญาตให้มีเนื้อหาหลายประเภทส่วนประเภทเนื้อหาจะไม่ปรากฏในหน้ากำหนดค่าสำหรับรายการหรือไลบรารีในส่วนใบสั่งพิมพ์เนื้อหาทำอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้ เมื่อต้องการลบชนิดเนื้อหาออกจากปุ่มใหม่สำหรับรายการหรือไลบรารีให้ยกเลิกการเลือกช่องทำเครื่องหมายมองเห็นกล่องกาเครื่องหมายนี้ถูกเลือกโดยค่าเริ่มต้นหากต้องการเปลี่ยนลำดับที่ชนิดเนื้อหาปรากฏบนปุ่มใหม่ให้คลิกลูกศรถัดจากนั้น ชนิดเนื้อหาในคอลัมน์ตำแหน่งจากด้านบนจากนั้นเลือกเลขที่ใบสั่งที่คุณต้องการตัวเลือกแบบไบนารีประเภทย่อยที่เลือกคุณเลือกเนื้อหาและทำนายว่าคุณคิดว่าเนื้อหานั้นจะขึ้นหรือลงในราคาจากนั้นคุณจะเลือกจำนวนเงินที่คุณต้องการ ต้องการความเสี่ยงและระยะเวลาที่คุณต้องการทำงานภายในตัวเลือกไบนารีประเภทเนื้อหาวิธีการหารายได้ในการสร้างแบบจำลอง 3 มิติวันที่ 9 สิงหาคม 2016 มีหลายประเภทของตัวเลือกไบนารีและบทความนี้พัฒนาระบบการซื้อขายที่เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของ Wi เมื่อปัจจัยพื้นฐานเหล่านี้ถูกคิดค้นทั้งหมดแล้วคุณจะคลิกที่ปุ่มที่ดำเนินการซื้อขายพวกเขาได้รับการรับรองในสหรัฐอเมริกาในปีพ. ศ. 2551 และกลายเป็นหนึ่งในวิธีที่ง่ายที่สุดและเร็วที่สุดในการทำธุรกิจซึ่งอาจฟังดูน่ากลัว แต่จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะทำความเข้าใจ แต่คุณกำลังพยายามที่จะคาดเดาการเคลื่อนไหวของสินทรัพย์อ้างอิงให้คิดว่าเป็นการคาดเดาหรือการเดิมพันว่าจะมีการย้ายสินทรัพย์ใดโดยเฉพาะและน้อยกว่าการลงทุนในระยะยาว ตัวเลือกไบนารีประเภทเนื้อหาตัวเลือกหุ้นของออสเตรเลียซอฟต์แวร์ตัวเลือกไบนารีโบรกเกอร์ BigOption เป็นแพลตฟอร์มการซื้อขายตัวเลือกชั้นนำและนวัตกรรมที่ทันสมัยที่สุดในโลกให้บริการผู้ค้าในภูมิภาคทั่วโลกเข้าร่วมกับเราตอนนี้ 6 มิถุนายน 2013 ข้ามไปที่เนื้อหาตัวเลือกไบนารีเป็นประเภทของสัญญาอ็อพชัน ในการจ่ายเงินจะขึ้นอยู่กับโดยปกติตัวเลือกแบบไบนารีแพลตฟอร์มการซื้อขายบนอินเทอร์เน็ตจะถามเพื่อพิจารณาว่าเอนทิตีเป็นตลาดสัญญาที่กำหนดหรือไม่คุณสามารถตรวจสอบ CFTCwebsite ที่ Th สิ่งที่น่าตื่นเต้นคือคุณไม่ได้ จำกัด เฉพาะสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง 9 สิงหาคม 2016 มีหลายประเภทของตัวเลือกไบนารีและบทความนี้จะพัฒนาระบบการซื้อขายที่เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของการชนะการค้าไปเป็นเมื่อคุณคิดออกนี้ broker that you are working with will display the percentage amount that you will have returned to you prior to officially committing your money to the trade. This is one of the greatest things about binary options Content type binary option Whether you want to trade gold futures, Apple s stock, or the Japanese yen, you can do it all from the same Stock Exchange Historical Data Binary Options Broker, BigOption, is the world s leading and most innovative options trading platform, serving traders in global regions Join Us Now Binaries lay all of these things out before prior to your commitment Forex Trading Room Live Aug 9, 2016 There are a number of types of binary options and this article develop a system of trading that increases the percenta ge of winning trades to a With binary options, you can trade all of the major currency pairs, stocks, indices, and commodities. They are different from other types of trading because with these, you are not actually taking ownership of any assets Think of it as a prediction or a bet on which way a particular asset is going to move and less of a long term investment Content type binary option Best Home Business After Retirement In their simplest form, binary options can go only one of two directions, hence their name They are an all or nothing type of trade and there is no middle ground Content type binary option You have more information about how the trade will conclude with this type of trading than with any other type of trading The most unique collection of the top rated binary options trading brokers to it all of the best binary options sites have the most attractive bonus types ever if visitors choose to click these links in the content and ultimately sign up for them Binaries lay all of these things out before prior to your commitment. A relatively new way to trade within the financial markets Binaries are growing fast Content type binary option You can also trade on an international scale without having to change brokers 5 Minute Binary Options Signals Software Review Brokers You know exactly how much you stand to gain and exactly at what time that money will appear Enforex Spanish School Barcelona Many of the top brokers include numerous stocks and indices from Europe and Asia, allowing international traders to use their platforms without problem.14 Header Field Definitions. This section defines the syntax and semantics of all standard header fields For entity-header fields, both sender and recipient refer to either the client or the server, depending on who sends and who receives the entity. The Accept request-header field can be used to specify certain media types which are acceptable for the response Accept headers can be used to indicate that the request is specifically limited to a small set of desired types, as in the case of a request for an in-line image. The asterisk character is used to group media types into ranges, with indicating all media types and type indicating all subtypes of that type The media-range MAY include media type parameters that are applicable to that range. Each media-range MAY be followed by one or more accept-params, beginning with the q parameter for indicating a relative quality factor The first q parameter if any separates the media-range parameter s from the accept-params Quality factors allow the user or user agent to indicate the relative degree of preference for that media-range, using the qvalue scale from 0 to 1 section 3 9 The default value is q 1.SHOULD be interpreted as I prefer audio basic, but send me any audio type if it is the best available after an 80 mark-down in quality. If no Accept header field is present, then it is assumed that the client accepts all media types If an Accept header field i s present, and if the server cannot send a response which is acceptable according to the combined Accept field value, then the server SHOULD send a 406 not acceptable response. A more elaborate example is. Verbally, this would be interpreted as text html and text x-c are the preferred media types, but if they do not exist, then send the text x-dvi entity, and if that does not exist, send the text plain entity. Media ranges can be overridden by more specific media ranges or specific media types If more than one media range applies to a given type, the most specific reference has precedence For example. have the following precedence. The media type quality factor associated with a given type is determined by finding the media range with the highest precedence which matches that type For example. would cause the following values to be associated.14 2 Accept-Charset. The Accept-Charset request-header field can be used to indicate what character sets are acceptable for the response This field allo ws clients capable of understanding more comprehensive or special - purpose character sets to signal that capability to a server which is capable of representing documents in those character sets. Character set values are described in section 3 4 Each charset MAY be given an associated quality value which represents the user s preference for that charset The default value is q 1 An example is. The special value , if present in the Accept-Charset field, matches every character set including ISO-8859-1 which is not mentioned elsewhere in the Accept-Charset field If no is present in an Accept-Charset field, then all character sets not explicitly mentioned get a quality value of 0, except for ISO-8859-1, which gets a quality value of 1 if not explicitly mentioned. If no Accept-Charset header is present, the default is that any character set is acceptable If an Accept-Charset header is present, and if the server cannot send a response which is acceptable according to the Accept-Charset header, then the server SHOULD send an error response with the 406 not acceptable status code, though the sending of an unacceptable response is also allowed.14 3 Accept-Encoding. The Accept-Encoding request-header field is similar to Accept, but restricts the content-codings section 3 5 that are acceptable in the response. Examples of its use are. A server tests whether a content-coding is acceptable, according to an Accept-Encoding field, using these rules. If an Accept-Encoding field is present in a request, and if the server cannot send a response which is acceptable according to the Accept-Encoding header, then the server SHOULD send an error response with the 406 Not Acceptable status code. If no Accept-Encoding field is present in a request, the server MAY assume that the client will accept any content coding In this case, if identity is one of the available content-codings, then the server SHOULD use the identity content-coding, unless it has additional information that a different content - coding is meaningful to the client.14 4 Accept-Language. The Accept-Language request-header field is similar to Accept, but restricts the set of natural languages that are preferred as a response to the request Language tags are defined in section 3 10.Each language-range MAY be given an associated quality value which represents an estimate of the user s preference for the languages specified by that range The quality value defaults to q 1 For example. would mean I prefer Danish, but will accept British English and other types of English A language-range matches a language-tag if it exactly equals the tag, or if it exactly equals a prefix of the tag such that the first tag character following the prefix is - The special range , if present in the Accept-Language field, matches every tag not matched by any other range present in the Accept-Language field. The language quality factor assigned to a language-tag by the Accept-Language field is the quality value of the longest language - range i n the field that matches the language-tag If no language - range in the field matches the tag, the language quality factor assigned is 0 If no Accept-Language header is present in the request, the server. SHOULD assume that all languages are equally acceptable If an Accept-Language header is present, then all languages which are assigned a quality factor greater than 0 are acceptable. It might be contrary to the privacy expectations of the user to send an Accept-Language header with the complete linguistic preferences of the user in every request For a discussion of this issue, see section 15 1 4.As intelligibility is highly dependent on the individual user, it is recommended that client applications make the choice of linguistic preference available to the user If the choice is not made available, then the Accept-Language header field MUST NOT be given in the request.14 5 Accept-Ranges.14 8 Authorization.14 9 Cache-Control. The Cache-Control general-header field is used to specify directi ves that MUST be obeyed by all caching mechanisms along the request response chain The directives specify behavior intended to prevent caches from adversely interfering with the request or response These directives typically override the default caching algorithms Cache directives are unidirectional in that the presence of a directive in a request does not imply that the same directive is to be given in the response. Cache directives MUST be passed through by a proxy or gateway application, regardless of their significance to that application, since the directives might be applicable to all recipients along the request response chain It is not possible to specify a cache - directive for a specific cache. When a directive appears without any 1 field-name parameter, the directive applies to the entire request or response When such a directive appears with a 1 field-name parameter, it applies only to the named field or fields, and not to the rest of the request or response This mechanism sup ports extensibility implementations of future versions of the protocol might apply these directives to header fields not defined in. The cache-control directives can be broken down into these general categories.14 9 1 What is Cacheable. By default, a response is cacheable if the requirements of the request method, request header fields, and the response status indicate that it is cacheable Section 13 4 summarizes these defaults for cacheability The following Cache-Control response directives allow an origin server to override the default cacheability of a response. public Indicates that the response MAY be cached by any cache, even if it would normally be non-cacheable or cacheable only within a non - shared cache See also Authorization, section 14 8 for additional details private Indicates that all or part of the response message is intended for a single user and MUST NOT be cached by a shared cache This allows an origin server to state that the specified parts of the response are intende d for only one user and are not a valid response for requests by other users A private non-shared cache MAY cache the response. Note This usage of the word private only controls where the response may be cached, and cannot ensure the privacy of the message content. no-cache If the no-cache directive does not specify a field-name, then a cache MUST NOT use the response to satisfy a subsequent request without successful revalidation with the origin server This allows an origin server to prevent caching even by caches that have been configured to return stale responses to client requests If the no-cache directive does specify one or more field-names, then a cache MAY use the response to satisfy a subsequent request, subject to any other restrictions on caching However, the specified field-name s MUST NOT be sent in the response to a subsequent request without successful revalidation with the origin server This allows an origin server to prevent the re-use of certain header fields in a respo nse, while still allowing caching of the rest of the response. Note Most caches will not recognize or obey this directive.14 9 2 What May be Stored by Caches. no-store The purpose of the no-store directive is to prevent the inadvertent release or retention of sensitive information for example, on backup tapes The no-store directive applies to the entire message, and MAY be sent either in a response or in a request If sent in a request, a cache MUST NOT store any part of either this request or any response to it If sent in a response, a cache MUST NOT store any part of either this response or the request that elicited it This directive applies to both non - shared and shared caches MUST NOT store in this context means that the cache MUST NOT intentionally store the information in non-volatile storage, and MUST make a best-effort attempt to remove the information from volatile storage as promptly as possible after forwarding it Even when this directive is associated with a response, users m ight explicitly store such a response outside of the caching system e g with a Save As dialog History buffers MAY store such responses as part of their normal operation The purpose of this directive is to meet the stated requirements of certain users and service authors who are concerned about accidental releases of information via unanticipated accesses to cache data structures While the use of this directive might improve privacy in some cases, we caution that it is NOT in any way a reliable or sufficient mechanism for ensuring privacy In particular, malicious or compromised caches might not recognize or obey this directive, and communications networks might be vulnerable to eavesdropping.14 9 3 Modifications of the Basic Expiration Mechanism. The expiration time of an entity MAY be specified by the origin server using the Expires header see section 14 21 Alternatively, it MAY be specified using the max-age directive in a response When the max-age cache-control directive is present in a cached response, the response is stale if its current age is greater than the age value given in seconds at the time of a new request for that resource The max-age directive on a response implies that the response is cacheable i e public unless some other, more restrictive cache directive is also present. If a response includes both an Expires header and a max-age directive, the max-age directive overrides the Expires header, even if the Expires header is more restrictive This rule allows an origin server to provide, for a given response, a longer expiration time to an or later cache than to an cache This might be useful if certain caches improperly calculate ages or expiration times, perhaps due to desynchronized clocks. Many cache implementations will treat an Expires value that is less than or equal to the response Date value as being equivalent to the Cache-Control response directive no-cache If an cache receives such a response, and the response does not include a Cache-Control h eader field, it SHOULD consider the response to be non-cacheable in order to retain compatibility with servers. Note An origin server might wish to use a relatively new cache control feature, such as the private directive, on a network including older caches that do not understand that feature The origin server will need to combine the new feature with an Expires field whose value is less than or equal to the Date value This will prevent older caches from improperly caching the response. s-maxage If a response includes an s-maxage directive, then for a shared cache but not for a private cache , the maximum age specified by this directive overrides the maximum age specified by either the max-age directive or the Expires header The s-maxage directive also implies the semantics of the proxy-revalidate directive see section 14 9 4 , i e that the shared cache must not use the entry after it becomes stale to respond to a subsequent request without first revalidating it with the origin server T he s - maxage directive is always ignored by a private cache. Note that most older caches, not compliant with this specification, do not implement any cache-control directives An origin server wishing to use a cache-control directive that restricts, but does not prevent, caching by an cache MAY exploit the requirement that the max-age directive overrides the Expires header, and the fact that caches do not observe the max-age directive. Other directives allow a user agent to modify the basic expiration mechanism These directives MAY be specified on a request. max-age Indicates that the client is willing to accept a response whose age is no greater than the specified time in seconds Unless max - stale directive is also included, the client is not willing to accept a stale response min-fresh Indicates that the client is willing to accept a response whose freshness lifetime is no less than its current age plus the specified time in seconds That is, the client wants a response that will still be fresh for at least the specified number of seconds max-stale Indicates that the client is willing to accept a response that has exceeded its expiration time If max-stale is assigned a value, then the client is willing to accept a response that has exceeded its expiration time by no more than the specified number of seconds If no value is assigned to max-stale, then the client is willing to accept a stale response of any age. If a cache returns a stale response, either because of a max-stale directive on a request, or because the cache is configured to override the expiration time of a response, the cache MUST attach a Warning header to the stale response, using Warning 110 Response is stale. A cache MAY be configured to return stale responses without validation, but only if this does not conflict with any MUST - level requirements concerning cache validation e g a must-revalidate cache-control directive. If both the new request and the cached entry include max-age directives, then the les ser of the two values is used for determining the freshness of the cached entry for that request.14 9 4 Cache Revalidation and Reload Controls. Sometimes a user agent might want or need to insist that a cache revalidate its cache entry with the origin server and not just with the next cache along the path to the origin server , or to reload its cache entry from the origin server End-to-end revalidation might be necessary if either the cache or the origin server has overestimated the expiration time of the cached response End-to-end reload may be necessary if the cache entry has become corrupted for some reason. End-to-end revalidation may be requested either when the client does not have its own local cached copy, in which case we call it unspecified end-to-end revalidation , or when the client does have a local cached copy, in which case we call it specific end-to-end revalidation. The client can specify these three kinds of action using Cache - Control request directives. End-to-end reloa d The request includes a no-cache cache-control directive or, for compatibility with clients, Pragma no-cache Field names MUST NOT be included with the no-cache directive in a request The server MUST NOT use a cached copy when responding to such a request Specific end-to-end revalidation The request includes a max-age 0 cache-control directive, which forces each cache along the path to the origin server to revalidate its own entry, if any, with the next cache or server The initial request includes a cache-validating conditional with the client s current validator Unspecified end-to-end revalidation The request includes max-age 0 cache-control directive, which forces each cache along the path to the origin server to revalidate its own entry, if any, with the next cache or server The initial request does not include a cache-validating conditional the first cache along the path if any that holds a cache entry for this resource includes a cache-validating conditional with its current valid ator max-age When an intermediate cache is forced, by means of a max-age 0 directive, to revalidate its own cache entry, and the client has supplied its own validator in the request, the supplied validator might differ from the validator currently stored with the cache entry In this case, the cache MAY use either validator in making its own request without affecting semantic transparency However, the choice of validator might affect performance The best approach is for the intermediate cache to use its own validator when making its request If the server replies with 304 Not Modified , then the cache can return its now validated copy to the client with a 200 OK response If the server replies with a new entity and cache validator, however, the intermediate cache can compare the returned validator with the one provided in the client s request, using the strong comparison function If the client s validator is equal to the origin server s, then the intermediate cache simply returns 304 Not Modified Otherwise, it returns the new entity with a 200 OK response If a request includes the no-cache directive, it SHOULD NOT include min-fresh, max-stale, or max-age only-if-cached In some cases, such as times of extremely poor network connectivity, a client may want a cache to return only those responses that it currently has stored, and not to reload or revalidate with the origin server To do this, the client may include the only-if-cached directive in a request If it receives this directive, a cache SHOULD either respond using a cached entry that is consistent with the other constraints of the request, or respond with a 504 Gateway Timeout status However, if a group of caches is being operated as a unified system with good internal connectivity, such a request MAY be forwarded within that group of caches must-revalidate Because a cache MAY be configured to ignore a server s specified expiration time, and because a client request MAY include a max - stale directive which has a sim ilar effect , the protocol also includes a mechanism for the origin server to require revalidation of a cache entry on any subsequent use When the must-revalidate directive is present in a response received by a cache, that cache MUST NOT use the entry after it becomes stale to respond to a subsequent request without first revalidating it with the origin server I e the cache MUST do an end-to-end revalidation every time, if, based solely on the origin server s Expires or max-age value, the cached response is stale The must-revalidate directive is necessary to support reliable operation for certain protocol features In all circumstances an cache MUST obey the must-revalidate directive in particular, if the cache cannot reach the origin server for any reason, it MUST generate a 504 Gateway Timeout response Servers SHOULD send the must-revalidate directive if and only if failure to revalidate a request on the entity could result in incorrect operation, such as a silently unexecuted financ ial transaction Recipients MUST NOT take any automated action that violates this directive, and MUST NOT automatically provide an unvalidated copy of the entity if revalidation fails Although this is not recommended, user agents operating under severe connectivity constraints MAY violate this directive but, if so, MUST explicitly warn the user that an unvalidated response has been provided The warning MUST be provided on each unvalidated access, and SHOULD require explicit user confirmation proxy-revalidate The proxy-revalidate directive has the same meaning as the must - revalidate directive, except that it does not apply to non-shared user agent caches It can be used on a response to an authenticated request to permit the user s cache to store and later return the response without needing to revalidate it since it has already been authenticated once by that user , while still requiring proxies that service many users to revalidate each time in order to make sure that each user has bee n authenticated Note that such authenticated responses also need the public cache control directive in order to allow them to be cached at all.14 9 5 No-Transform Directive. no-transform Implementors of intermediate caches proxies have found it useful to convert the media type of certain entity bodies A non - transparent proxy might, for example, convert between image formats in order to save cache space or to reduce the amount of traffic on a slow link Serious operational problems occur, however, when these transformations are applied to entity bodies intended for certain kinds of applications For example, applications for medical imaging, scientific data analysis and those using end-to-end authentication, all depend on receiving an entity body that is bit for bit identical to the original entity-body Therefore, if a message includes the no-transform directive, an intermediate cache or proxy MUST NOT change those headers that are listed in section 13 5 2 as being subject to the no-trans form directive This implies that the cache or proxy MUST NOT change any aspect of the entity-body that is specified by these headers, including the value of the entity-body itself.14 9 6 Cache Control Extensions. The Cache-Control header field can be extended through the use of one or more cache-extension tokens, each with an optional assigned value Informational extensions those which do not require a change in cache behavior MAY be added without changing the semantics of other directives Behavioral extensions are designed to work by acting as modifiers to the existing base of cache directives Both the new directive and the standard directive are supplied, such that applications which do not understand the new directive will default to the behavior specified by the standard directive, and those that understand the new directive will recognize it as modifying the requirements associated with the standard directive In this way, extensions to the cache-control directives can be made witho ut requiring changes to the base protocol. This extension mechanism depends on an cache obeying all of the cache-control directives defined for its native obeying certain extensions, and ignoring all directives that it does not understand. For example, consider a hypothetical new response directive called community which acts as a modifier to the private directive We define this new directive to mean that, in addition to any non-shared cache, any cache which is shared only by members of the community named within its value may cache the response An origin server wishing to allow the UCI community to use an otherwise private response in their shared cache s could do so by including. A cache seeing this header field will act correctly even if the cache does not understand the community cache-extension, since it will also see and understand the private directive and thus default to the safe behavior. Unrecognized cache-directives MUST be ignored it is assumed that any cache-directive likely t o be unrecognized by an cache will be combined with standard directives or the response s default cacheability such that the cache behavior will remain minimally correct even if the cache does not understand the extension s.14 10 Connection. The Connection general-header field allows the sender to specify options that are desired for that particular connection and MUST NOT be communicated by proxies over further connections. The Connection header has the following grammar. proxies MUST parse the Connection header field before a message is forwarded and, for each connection-token in this field, remove any header field s from the message with the same name as the connection-token Connection options are signaled by the presence of a connection-token in the Connection header field, not by any corresponding additional header field s , since the additional header field may not be sent if there are no parameters associated with that connection option. Message headers listed in the Connection header MUST NOT include end-to-end headers, such as Cache-Control. defines the close connection option for the sender to signal that the connection will be closed after completion of the response For example. in either the request or the response header fields indicates that the connection SHOULD NOT be considered persistent section 8 1 after the current request response is complete. applications that do not support persistent connections MUST include the close connection option in every message. A system receiving an or lower-version message that includes a Connection header MUST, for each connection-token in this field, remove and ignore any header field s from the message with the same name as the connection-token This protects against mistaken forwarding of such header fields by proxies See section 19 6 2.14 11 Content-Encoding. The Content-Encoding entity-header field is used as a modifier to the media-type When present, its value indicates what additional content codings have been applied to the entity-body, and thus what decoding mechanisms must be applied in order to obtain the media-type referenced by the Content-Type header field Content-Encoding is primarily used to allow a document to be compressed without losing the identity of its underlying media type. Content codings are defined in section 3 5 An example of its use is. The content-coding is a characteri stic of the entity identified by the Request-URI Typically, the entity-body is stored with this encoding and is only decoded before rendering or analogous usage However, a non-transparent proxy MAY modify the content-coding if the new coding is known to be acceptable to the recipient, unless the no-transform cache-control directive is present in the message. If the content-coding of an entity is not identity , then the response MUST include a Content-Encoding entity-header section 14 11 that lists the non-identity content-coding s used. If the content-coding of an entity in a request message is not acceptable to the origin server, the server SHOULD respond with a status code of 415 Unsupported Media Type. If multiple encodings have been applied to an entity, the content codings MUST be listed in the order in which they were applied Additional information about the encoding parameters MAY be provided by other entity-header fields not defined by this specification.14 12 Content-Language. The Content-Language entity-header field describes the natural language s of the intended audience for the enclosed entity Note that this might not be equivalent to all the languages used within the entity-body. Language tags are defined in section 3 10 The primary purpose of Content-Language is to allow a user to identify and differentiate entities according to the user s own preferred language Thus, if the body content is intended only for a Danish-literate audience, the appropriate field is. If no Content-Language is specified, the default is that the content is intended for all language audiences This might mean that the sender does not consider it to be specific to any natural language, or that the sender does not know for which language it is intended. Multiple languages MAY be listed for content that is intended for multiple audiences For example, a rendition of the Treaty of Waitangi, presented simultaneously in the original Maori and English versions, would call for. However, just be cause multiple languages are present within an entity does not mean that it is intended for multiple linguistic audiences An example would be a beginner s language primer, such as A First Lesson in Latin, which is clearly intended to be used by an English-literate audience In this case, the Content-Language would properly only include en. Content-Language MAY be applied to any media type -- it is not limited to textual documents.14 13 Content-Length. The Content-Length entity-header field indicates the size of the entity-body, in decimal number of OCTETs, sent to the recipient or, in the case of the HEAD method, the size of the entity-body that would have been sent had the request been a GET. Applications SHOULD use this field to indicate the transfer-length of the message-body, unless this is prohibited by the rules in section 4 4.Any Content-Length greater than or equal to zero is a valid value Section 4 4 describes how to determine the length of a message-body if a Content-Length is no t given. Note that the meaning of this field is significantly different from the corresponding definition in MIME, where it is an optional field used within the message external-body content-type In it SHOULD be sent whenever the message s length can be determined prior to being transferred, unless this is prohibited by the rules in section 4 4.14 14 Content-Location. The Content-Location entity-header field MAY be used to supply the resource location for the entity enclosed in the message when that entity is accessible from a location separate from the requested resource s URI A server SHOULD provide a Content-Location for the variant corresponding to the response entity especially in the case where a resource has multiple entities associated with it, and those entities actually have separate locations by which they might be individually accessed, the server SHOULD provide a Content-Location for the particular variant which is returned. The value of Content-Location also defines the base URI for the entity. The Content-Location value is not a replacement for the original requested URI it is only a statement of the location of the resource corresponding to this particular entity at the time of the request Future requests MAY specify the Content-Location URI as the request - URI if the desire is to identify the source of that particular entity. A cache cannot assume that an entity with a Content-Location different from the URI used to retrieve it can be used to respond to later requests on that Content-Location URI However, the Content - Location can be used to differentiate between multiple entities retrieved from a single requested resource, as described in section 13 6.If the Content-Location is a relative URI, the relative URI is interpreted relative to the Request-URI. The meaning of the Content-Location header in PUT or POST requests is undefined servers are free to ignore it in those cases.14 15 Content-MD5.The Content-MD5 entity-header field, as defined in RFC 1864 2 3 is an MD5 digest of the entity-body for the purpose of providing an end-to-end message integrity check MIC of the entity-body Note a MIC is good for detecting accidental modification of the entity-body in transit, but is not proof against malicious attacks. The Content-MD5 header field MAY be generated by an origin server or client to function as an integrity check of the entity-body Only origin servers or clients MAY generate the Content-MD5 header field proxies and gateways MUST NOT generate it, as this would defeat its value as an end-to-end integrity check Any recipient of the entity - body, including gateways and proxies, MAY check that the digest value in this header field matches that of the entity-body as received. The MD5 digest is computed based on the content of the entity-body, including any content-coding that has been applied, but not including any transfer-encoding applied to the message-body If the message is received with a transfer-encoding, that encoding MUST be remov ed prior to checking the Content-MD5 value against the received entity. This has the result that the digest is computed on the octets of the entity-body exactly as, and in the order that, they would be sent if no transfer-encoding were being applied. extends RFC 1864 to permit the digest to be computed for MIME composite media-types e g multipart and message rfc822 , but this does not change how the digest is computed as defined in the preceding paragraph. There are several consequences of this The entity-body for composite types MAY contain many body-parts, each with its own MIME and headers including Content-MD5, Content-Transfer-Encoding, and Content-Encoding headers If a body-part has a Content-Transfer - Encoding or Content-Encoding header, it is assumed that the content of the body-part has had the encoding applied, and the body-part is included in the Content-MD5 digest as is -- i e after the application The Transfer-Encoding header field is not allowed within body-parts. Conversion of all line breaks to CRLF MUST NOT be done before computing or checking the digest the line break convention used in the text actually transmitted MUST be left unaltered when computing the digest.14 16 Content-Range. The Content-Range entity-header is sent with a partial entity-body to specify where in the full entity-body the partial body should be applied Range units are defined in section 3 12.The header SHOULD indicate the total length of the full entity-body, unless this length is unknown or difficult to determine The asterisk character means that the instance-length is unknown at the time when the response was generated. Unlike byte-ranges-specifier values see section 14 35 1 , a byte - range-resp-spec MUST only specify one range, and MUST contain absolute byte positions for both the first and last byte of the range. A byte-content-range-spec with a byte-range-resp-spec whose last - byte-pos value is less than its first-byte-pos value, or whose instance-length value is less than or equal to its last-byte-pos value, is invalid The recipient of an invalid byte-content-range - spec MUST ignore it and any content transferred along with it. A server sending a response with status code 416 Requested range not satisfiable SHOULD include a Content-Range field with a byte-range - resp-spec of The instance-length specifies the current length of. the selected resource A response with status code 206 Partial Content MUST NOT include a Content-Range field with a byte-range - resp-spec of. Examples of byte-content-range-spec values, assuming that the entity contains a total of 1234 bytes. When an message includes the content of a single range for example, a response to a request for a single range, or to a request for a set of ranges that overlap without any holes , this content is transmitted with a Content-Range header, and a Content-Length header showing the number of bytes actually transferred For example. When an message includes the content of multiple ranges for example, a response to a request for multiple non-overlapping ranges , these are transmitted as a multipart message The multipart media type used for this purpose is multipart byteranges as defined in appendix 19 2 See appendix 19 6 3 for a compatibility issue. A re sponse to a request for a single range MUST NOT be sent using the multipart byteranges media type A response to a request for multiple ranges, whose result is a single range, MAY be sent as a multipart byteranges media type with one part A client that cannot decode a multipart byteranges message MUST NOT ask for multiple byte-ranges in a single request. When a client requests multiple byte-ranges in one request, the server SHOULD return them in the order that they appeared in the request. If the server ignores a byte-range-spec because it is syntactically invalid, the server SHOULD treat the request as if the invalid Range header field did not exist Normally, this means return a 200 response containing the full entity. If the server receives a request other than one including an If - Range request-header field with an unsatisfiable Range request - header field that is, all of whose byte-range-spec values have a first-byte-pos value greater than the current length of the selected resource , it SHOULD return a response code of 416 Requested range not satisfiable section 10 4 17.14 17 Content-Type. The Content-Type entity-header field indicates the media type of the entity-body sent to the recipient or, in the case of the HEAD method, the media type that would have been sent had the request been a GET. Media types are defined in section 3 7 An example of the field is. Further discussion of methods for identifying the media type of an entity is provided in section 7 2 1.The Date general-header field represents the date and time at which the message was originated, having the same semantics as orig-date in RFC 822 The field value is an as described in section 3 3 1 it MUST be sent in RFC 1123 8 - date format. Origin servers MUST include a Date header field in all responses, except in these cases. A received message that does not have a Date header field MUST be assigned one by the recipient if the message will be cached by that recipient or gatewayed via a protocol which requires a Date An implementation without a clock MUST NOT cache responses without revalidating them on every use An cache, especially a shared cache, SHOULD use a mechanism, such as NTP 28 to synchronize its clock with a reliable external standard. Clients SHOULD only send a Date header field in messages that include an entity-body, as in the case of the PUT and POST requests, and even then it is optional A client without a clock MUST NOT send a Date header field in a request. The sent in a Date header SHOULD NOT represent a date and time subsequent to the generation of the message It SHOULD represent the best available approximation of the date and time of message generation, unless the implementation has no means of generating a reasonably accurate date and time In theory, the date ought to represent the moment just before the entity is generated In practice, the date can be generated at any time during the message origination without affecting its semantic value.14 18 1 Clockless Origin Serve r Operation. Some origin server implementations might not have a clock available An origin server without a clock MUST NOT assign Expires or Last - Modified values to a response, unless these values were associated with the resource by a system or user with a reliable clock It MAY assign an Expires value that is known, at or before server configuration time, to be in the past this allows pre-expiration of responses without storing separate Expires values for each resource. The ETag response-header field provides the current value of the entity tag for the requested variant The headers used with entity tags are described in sections 14 24 14 26 and 14 44 The entity tag MAY be used for comparison with other entities from the same resource see section 13 3 3.14 20 Expect. The Expect request-header field is used to indicate that particular server behaviors are required by the client. A server that does not understand or is unable to comply with any of the expectation values in the Expect field of a request MUST respond with appropriate error status The server MUST respond with a 417 Expectation Failed status if any of the expectations cannot be met or, if there are other problems with the request, some other 4xx status. This header field is defined with extensible syntax to allow for future extensions If a server receives a request containing an Expect field that includes an expectation-extension that it does not support, it MUST respond with a 417 Expectation Failed statusparison of expectation values is case-insensitive for unquoted tokens including the 100-continue token , and is case-sensitive for quoted-string expectation-extensions. The Expect mechanism is hop-by-hop that is, an proxy MUST return a 417 Expectation Failed status if it receives a request with an expectation that it cannot meet However, the Expect request-header itself is end-to-end it MUST be forwarded if the request is forwarded. Many older and applications do not understand the Expect header. See section 8 2 3 for the use of the 100 continue status.14 21 Expires. The Expires entity-header field gives the date time after which the response is considered stale A stale cache entry may not normally be returned by a cache either a proxy cache or a user agent cache unless it is first validated with the origin server or with an intermediate cache that has a fresh copy of the entity See section 13 2 for further discussion of the expiration model. The presence of an Expires field does not imply that the original resource will change or cease to exist at, before, or after that time. The format is an absolute date and time as defined by in section 3 3 1 it MUST be in RFC 1123 date format. An example of its use is. clients and caches MUST treat other invalid date formats, especially including the value 0 , as in the past i e already expired. To mark a response as already expired, an origin server sends an Expires date that is equal to the Date header value See the rules for expiration calculations in section 13 2 4.To mark a response as never expires, an origin server sends an Expires date approximately one year from the time the response is sent servers SHOULD NOT send Expires dates more than one year in the future. The presence of an Expires header field with a date value of some time in the future on a response that otherwise would by default be non-cacheable indicates that the response is cacheable, unless indicated otherwise by a Cache-Control header field section 14 9.The From request-header field, if given, SHOULD contain an Internet e-mail address for the human user who controls the requesting user agent The address SHOULD be machine-usable, as defined by mailbox in RFC 822 9 as updated by RFC 1123 8.This header field MAY be used for logging purposes and as a means for identifying the source of invalid or unwanted requests It SHOULD NOT be used as an insecure form of access protection The interpretation of this field is that the request is being performed on behalf of the person given, who accepts responsibility for the method performed In particular, robot agents SHOULD include this header so that the person responsible for running the robot can be contacted if problems occur on the receiving end. The Internet e-mail address in this field MAY be separate from the Internet host which issued the request For example, when a request is passed through a proxy the original issuer s address SHOULD be used. The client SHOULD NOT send the From header field without the user s approval, as it might conflict with the user s privacy interests or their site s security policy It is strongly recommended that the user be able to disable, enable, and modify the value of this field at any t ime prior to a request. The Host request-header field specifies the Internet host and port number of the resource being requested, as obtained from the original URI given by the user or referring resource generally an URL. as described in section 3 2 2 The Host field value MUST represent the naming authority of the origin server or gateway given by the original URL This allows the origin server or gateway to differentiate between internally-ambiguous URLs, such as the root URL of a server for multiple host names on a single IP address. A host without any trailing port information implies the default port for the service requested e g 80 for an URL For example, a request on the origin server for would properly include. A client MUST include a Host header field in all request messages If the requested URI does not include an Internet host name for the service being requested, then the Host header field MUST be given with an empty value An proxy MUST ensure that any request message it forward s does contain an appropriate Host header field that identifies the service being requested by the proxy All Internet-based servers MUST respond with a 400 Bad Request status code to any request message which lacks a Host header field. See sections 5 2 and 19 6 1 1 for other requirements relating to Host.14 24 If-Match. The If-Match request-header field is used with a method to make it conditional A client that has one or more entities previously obtained from the resource can verify that one of those entities is current by including a list of their associated entity tags in the If-Match header field Entity tags are defined in section 3 11 The purpose of this feature is to allow efficient updates of cached information with a minimum amount of transaction overhead It is also used, on updating requests, to prevent inadvertent modification of the wrong version of a resource As a special case, the value matches any current entity of the resource. If any of the entity tags match the entity tag of the entity that would have been returned in the response to a similar GET request without the If-Match header on that resource, or if is given. and any current entity exists for that resource, then the server MAY perform the requested method as if the If-Match header field did not exist. A server MUST use the strong comparison function see section 13 3 3 to compare the entity tags in If-Match. If none of the entity tags match, or if is given and no current entity exists, the server MUST NOT perform the requested method, and MUST return a 412 Precondition Failed response This behavior is most useful when the client wants to prevent an updating method, such as PUT, from modifying a resource that has changed since the client last retrieved it. If the request would, without the If-Match header field, result in anything other than a 2xx or 412 status, then the If-Match header MUST be ignored. The meaning of If-Match is that the method SHOULD be performed if the representation selected by the origin server or by a cache, possibly using the Vary mechanism, see section 14 44 exists, and MUST NOT be performed if the representation does not exist. A request intended to update a resource e g a PUT MAY include an If-Match header field to signal that the request method MUST NOT be applied if the entity corresponding to the If-Match value a single entity tag is no longer a representation of that resource This allows the user to indicate that they do not wish the request to be successful if the resource has been changed without their knowledge Examples. The result of a request having both an If-Match header field and either an If-None-Match or an If-Modified-Since header fields is undefined by this specification.14 25 If-Modified-Since. The If-Modified-Since request-header field is used with a method to make it conditional if the requested variant has not been modified since the time specified in this field, an entity will not be returned from the server instead, a 304 not modified re sponse will be returned without any message-body. An example of the field is. A GET method with an If-Modified-Since header and no Range header requests that the identified entity be transferred only if it has been modified since the date given by the If-Modified-Since header The algorithm for determining this includes the following cases. The purpose of this feature is to allow efficient updates of cached information with a minimum amount of transaction overhead. The result of a request having both an If-Modified-Since header field and either an If-Match or an If-Unmodified-Since header fields is undefined by this specification.14 26 If-None-Match. The If-None-Match request-header field is used with a method to make it conditional A client that has one or more entities previously obtained from the resource can verify that none of those entities is current by including a list of their associated entity tags in the If-None-Match header field The purpose of this feature is to allow efficient updates of cached information with a minimum amount of transaction overhead It is also used to prevent a method e g PUT from inadvertently modifying an existing resource when the client believes that the resource does not exist. As a special case, the value matches any current entity of the resource. If any of the entity tags match the entity tag of the entity that would have been returned in the response to a similar GET request without the If-None-Match header on that resource, or if is given and any current entity exists for that resource, then the server MUST NOT perform the requested method, unless required to do so because the resource s modification date fails to match that supplied in an If-Modified-Since header field in the request Instead, if the request method was GET or HEAD, the server SHOULD respond with a 304 Not Modified response, including the cache - related header fields particularly ETag of one of the entities that matched For all other request methods, the server MUST respond with a status of 412 Precondition Failed. See section 13 3 3 for rules on how to determine if two entities tags match The weak comparison function can only be used with GET or HEAD requests. If none of the entity tags match, then the server MAY perform the requested method as if the If-None-Match header field did not exist, but MUST also ignore any If-Modified-Since header field s in the request That is, if no entity tags match, then the server MUST NOT return a 304 Not Modified response. If the request would, without the If-None-Match header field, result in anything other than a 2xx or 304 status, then the If-None-Match header MUST be ignored See section 13 3 4 for a discussion of server behavior when both If-Modified-Since and If-None-Match appear in the same request. The meaning of If-None-Match is that the method MUST NOT be performed if the representation selected by the origin server or by a cache, possibly using the Vary mechanism, see section 14 44 exists, and SHOULD be p erformed if the representation does not exist This feature is intended to be useful in preventing races between PUT operations. The result of a request having both an If-None-Match header field and either an If-Match or an If-Unmodified-Since header fields is undefined by this specification.14 27 If-Range. If a client has a partial copy of an entity in its cache, and wishes to have an up-to-date copy of the entire entity in its cache, it could use the Range request-header with a conditional GET using either or both of If-Unmodified-Since and If-Match However, if the condition fails because the entity has been modified, the client would then have to make a second request to obtain the entire current entity-body. The If-Range header allows a client to short-circuit the second request Informally, its meaning is if the entity is unchanged, send me the part s that I am missing otherwise, send me the entire new entity. If the client has no entity tag for an entity, but does have a Last - Modified date, it MAY use that date in an If-Range header The server can distinguish between a valid and any form of entity-tag by examining no more than two characters The If-Range header SHOULD only be used together with a Range header, and MUST be ignored if the request does not include a Range header, or if the server does not support the sub-range operation. If the entity tag given in the If-Range header matches the current entity tag for the entity, then the server SHOULD provide the specified sub-range of the entity using a 206 Partial content response If the entity tag does not match, then the server SHOULD return the entire entity using a 200 OK response.14 28 If-Unmodified-Since. The If-Unmodified-Since request-header field is used with a method to make it conditional If the requested resource has not been modified since the time specified in this field, the server SHOULD perform the requested operation as if the If-Unmodified-Since header were not present. If the requested variant has been modified since the specified time, the server MUST NOT perform the requested operation, and MUST return a 412 Precondition Failed. An example of the field is. If the request normally i e without the If-Unmodified-Since header would result in anything other than a 2xx or 412 status, the If-Unmodified-Since header SHOULD be ignored. If the specified date is invalid, the header is ignored. The result of a request having both an If-Unmodified-Since header field and either an If-None-Match or an If-Modified-Since header fields is undefined by this specification.14 29 Last-Modified. The Last-Modified entity-header field indicates the date and time at which the origin server believes the variant was last modified. An example of its use is. The exact meaning of this header field depends on the implementation of the origin server and the nature of the original resource For files, it may be just the file system last-modified time For entities with dynamically included parts, it may be the most rec ent of the set of last-modify times for its component parts For database gateways, it may be the last-update time stamp of the record For virtual objects, it may be the last time the internal state changed. An origin server MUST NOT send a Last-Modified date which is later than the server s time of message origination In such cases, where the resource s last modification would indicate some time in the future, the server MUST replace that date with the message origination date. An origin server SHOULD obtain the Last-Modified value of the entity as close as possible to the time that it generates the Date value of its response This allows a recipient to make an accurate assessment of the entity s modification time, especially if the entity changes near the time that the response is generated. servers SHOULD send Last-Modified whenever feasible.14 30 Location. The Location response-header field is used to redirect the recipient to a location other than the Request-URI for completion of the request or identification of a new resource For 201 Created responses, the Location is that of the new resource which was created by the request For 3xx responses, the location SHOULD indicate the server s preferred URI for automatic redirection to the resource The field value consists of a single absolute URI.14 31 Max-Forwards. The Max-Forwards request-header field provides a mechanism with the TRACE section 9 8 and OPTIONS section 9 2 methods to limit the number of proxies or gateways that can forward the request to the next inbound server This can be useful when the client is attempting to trace a request chain which appears to be failing or looping in mid-chain. The Max-Forwards value is a decimal integer indicating the remaining number of times this request message may be forwarded. Each proxy or gateway recipient of a TRACE or OPTIONS request containing a Max-Forwards header field MUST check and update its value prior to forwarding the request If the received value is zero 0 , the recipient MUST NOT forward the request instead, it MUST respond as the final recipient If the received Max-Forwards value is greater than zero, then the forwarded message MUST contain an updated Max-Forwards field with a value decremented by one 1.The Max-Forwards header field MAY be ignored for all other methods defined by this specification and for any extension methods for which it is not explicitly referred to as part of that method definition.14 32 Pragma. The Pragma general-header field is used to include implementation - specific directives that might apply to any recipient along the request response chain All pragma directives specify optional behavior from the viewpoint of the protocol however, some systems MAY require that behavior be consistent with the directives. When the no-cache directive is present in a request message, an application SHOULD forward the request toward the origin server even if it has a cached copy of what is being requested This pragma directive has the same semantics as the no-cache cache-directive see section 14 9 and is defined here for backward compatibility with Clients SHOULD include both header fields when a no-cache request is sent to a server not known to be compliant. Pragma directives MUST be passed through by a proxy or gateway application, regardless of their significance to that application, since the directives might be applicable to all recipients along the request response chain It is not possible to specify a pragma for a specific recipient however, any pragma directive not relevant to a recipient SHOULD be ignored by that recipient. caches SHOULD treat Pragma no-cache as if the client had sent Cache-Control no-cache No new Pragma directives will be defined in.14 33 Proxy-Authenticate. The Proxy-Authenticate response-header field MUST be included as part of a 407 Proxy Authentication Required response The field value consists of a challenge that indicates the authentication scheme and parameters applicable to the proxy for this Request-URI. The access authentication process is described in Authentication Basic and Digest Access Authentication 43 Unlike WWW-Authenticate, the Proxy-Authenticate header field applies only to the current connection and SHOULD NOT be passed on to downstream clients However, an intermediate proxy might need to obtain its own credentials by requesting them from the downstream client, which in some circumstances will appear as if the proxy is forwarding the Proxy-Authenticate header field.14 34 Proxy-Authorization. The Proxy-Authorization request-header field allows the client to identify itse lf or its user to a proxy which requires authentication The Proxy-Authorization field value consists of credentials containing the authentication information of the user agent for the proxy and or realm of the resource being requested. The access authentication process is described in Authentication Basic and Digest Access Authentication 43 Unlike Authorization, the Proxy-Authorization header field applies only to the next outbound proxy that demanded authentication using the Proxy - Authenticate field When multiple proxies are used in a chain, the. Proxy-Authorization header field is consumed by the first outbound proxy that was expecting to receive credentials A proxy MAY relay the credentials from the client request to the next proxy if that is the mechanism by which the proxies cooperatively authenticate a given request.14 35 1 Byte Ranges. Since all entities are represented in messages as sequences of bytes, the concept of a byte range is meaningful for any entity However, not all cli ents and servers need to support byte - range operations. Byte range specifications in apply to the sequence of bytes in the entity-body not necessarily the same as the message-body. A byte range operation MAY specify a single range of bytes, or a set of ranges within a single entity. The first-byte-pos value in a byte-range-spec gives the byte-offset of the first byte in a range The last-byte-pos value gives the byte-offset of the last byte in the range that is, the byte positions specified are inclusive Byte offsets start at zero. If the last-byte-pos value is present, it MUST be greater than or equal to the first-byte-pos in that byte-range-spec, or the byte - range-spec is syntactically invalid The recipient of a byte-range - set that includes one or more syntactically invalid byte-range-spec values MUST ignore the header field that includes that byte-range - set. If the last-byte-pos value is absent, or if the value is greater than or equal to the current length of the entity-body, last-by te-pos is taken to be equal to one less than the current length of the entity - body in bytes. By its choice of last-byte-pos, a client can limit the number of bytes retrieved without knowing the size of the entity. A suffix-byte-range-spec is used to specify the suffix of the entity-body, of a length given by the suffix-length value That is, this form specifies the last N bytes of an entity-body If the entity is shorter than the specified suffix-length, the entire entity-body is used. If a syntactically valid byte-range-set includes at least one byte - range-spec whose first-byte-pos is less than the current length of the entity-body, or at least one suffix-byte-range-spec with a non - zero suffix-length, then the byte-range-set is satisfiable Otherwise, the byte-range-set is unsatisfiable If the byte-range-set is unsatisfiable, the server SHOULD return a response with a status of 416 Requested range not satisfiable Otherwise, the server SHOULD return a response with a status of 206 Partial Content containing the satisfiable ranges of the entity-body. Examples of byte-ranges-specifier values assuming an entity-body of length 10000.14 35 2 Range Retrieval Requests. retrieval requests using conditional or unconditional GET methods MAY request one or more sub-ranges of the entity, instead of the entire entity, using the Range request header, which applies to the entity returned as the result of the request. A server MAY ignore the Range header However, origin servers and intermediate caches ought to support byte ranges when possible, since Range supports efficient recovery from partially failed transfers, and supports efficient partial retrieval of large entities. If the server supports the Range header and the specified range or ranges are appropriate for the entity. In some cases, it might be more appropriate to use the If-Range header see section 14 27 in addition to the Range header. If a proxy that supports ranges receives a Range request, forwards the request to an inbound server, and receives an entire entity in reply, it SHOULD only return the requested range to its client It SHOULD store the entire received response in its cache if that is con sistent with its cache allocation policies.14 36 Referer. The Referer sic request-header field allows the client to specify, for the server s benefit, the address URI of the resource from which the Request-URI was obtained the referrer , although the header field is misspelled The Referer request-header allows a server to generate lists of back-links to resources for interest, logging, optimized caching, etc It also allows obsolete or mistyped links to be traced for maintenance The Referer field MUST NOT be sent if the Request-URI was obtained from a source that does not have its own URI, such as input from the user keyboard. If the field value is a relative URI, it SHOULD be interpreted relative to the Request-URI The URI MUST NOT include a fragment See section 15 1 3 for security considerations.14 37 Retry-After. The Retry-After response-header field can be used with a 503 Service Unavailable response to indicate how long the service is expected to be unavailable to the requesting clien t This field MAY also be used with any 3xx Redirection response to indicate the minimum time the user-agent is asked wait before issuing the redirected request The value of this field can be either an or an integer number of seconds in decimal after the time of the response. Two examples of its use are. In the latter example, the delay is 2 minutes.14 38 Server. The Server response-header field contains information about the software used by the origin server to handle the request The field can contain multiple product tokens section 3 8 and comments identifying the server and any significant subproducts The product tokens are listed in order of their significance for identifying the application. If the response is being forwarded through a proxy, the proxy application MUST NOT modify the Server response-header Instead, it SHOULD include a Via field as described in section 14 45.The TE request-header field indicates what extension transfer-codings it is willing to accept in the response an d whether or not it is willing to accept trailer fields in a chunked transfer-coding Its value may consist of the keyword trailers and or a comma-separated list of extension transfer-coding names with optional accept parameters as described in section 3 6.The presence of the keyword trailers indicates that the client is willing to accept trailer fields in a chunked transfer-coding, as defined in section 3 6 1 This keyword is reserved for use with transfer-coding values even though it does not itself represent a transfer-coding. Examples of its use are. The TE header field only applies to the immediate connection Therefore, the keyword MUST be supplied within a Connection header field section 14 10 whenever TE is present in an message. A server tests whether a transfer-coding is acceptable, according to a TE field, using these rules. If the TE field-value is empty or if no TE field is present, the only transfer-coding is chunked A message with no transfer-coding is always acceptable.14 40 T railer. The Trailer general field value indicates that the given set of header fields is present in the trailer of a message encoded with chunked transfer-coding. An message SHOULD include a Trailer header field in a message using chunked transfer-coding with a non-empty trailer Doing so allows the recipient to know which header fields to expect in the trailer. If no Trailer header field is present, the trailer SHOULD NOT include any header fields See section 3 6 1 for restrictions on the use of trailer fields in a chunked transfer-coding. Message header fields listed in the Trailer header field MUST NOT include the following header fields.14 41 Transfer-Encoding. The Transfer-Encoding general-header field indicates what if any type of transformation has been applied to the message body in order to safely transfer it between the sender and the recipient This differs from the content-coding in that the transfer-coding is a property of the message, not of the entity. Transfer-codings are defin ed in section 3 6 An example is. If multiple encodings have been applied to an entity, the transfer - codings MUST be listed in the order in which they were applied Additional information about the encoding parameters MAY be provided by other entity-header fields not defined by this specification. Many older applications do not understand the Transfer - Encoding header.14 42 Upgrade. The Upgrade general-header allows the client to specify what additional communication protocols it supports and would like to use if the server finds it appropriate to switch protocols The server MUST use the Upgrade header field within a 101 Switching Protocols response to indicate which protocol s are being switched. The Upgrade header field is intended to provide a simple mechanism for transition from to some other, incompatible protocol It does so by allowing the client to advertise its desire to use another protocol, such as a later version of with a higher major version number, even though the current requ est has been made using This eases the difficult transition between incompatible protocols by allowing the client to initiate a request in the more commonly supported protocol while indicating to the server that it would like to use a better protocol if available where better is determined by the server, possibly according to the nature of the method and or resource being requested. The Upgrade header field only applies to switching application-layer protocols upon the existing transport-layer connection Upgrade cannot be used to insist on a protocol change its acceptance and use by the server is optional The capabilities and nature of the application-layer communication after the protocol change is entirely dependent upon the new protocol chosen, although the first action after changing the protocol MUST be a response to the initial request containing the Upgrade header field. The Upgrade header field only applies to the immediate connection Therefore, the upgrade keyword MUST be suppli ed within a Connection header field section 14 10 whenever Upgrade is present in an message. The Upgrade header field cannot be used to indicate a switch to a protocol on a different connection For that purpose, it is more appropriate to use a 301, 302, 303, or 305 redirection response. This specification only defines the protocol name for use by the family of Hypertext Transfer Protocols, as defined by the version rules of section 3 1 and future updates to this specification Any token can be used as a protocol name however, it will only be useful if both the client and server associate the name with the same protocol.14 43 User-Agent. The User-Agent request-header field contains information about the user agent originating the request This is for statistical purposes, the tracing of protocol violations, and automated recognition of user agents for the sake of tailoring responses to avoid particular user agent limitations User agents SHOULD include this field with requests The field can c ontain multiple product tokens section 3 8 and comments identifying the agent and any subproducts which form a significant part of the user agent By convention, the product tokens are listed in order of their significance for identifying the application. The Vary field value indicates the set of request-header fields that fully determines, while the response is fresh, whether a cache is permitted to use the response to reply to a subsequent request without revalidation For uncacheable or stale responses, the Vary field value advises the user agent about the criteria that were used to select the representation A Vary field value of implies that a cache cannot determine from the request headers of a subsequent request whether this response is the appropriate representation See section 13 6 for use of the Vary header field by caches. An server SHOULD include a Vary header field with any cacheable response that is subject to server-driven negotiation Doing so allows a cache to properly inter pret future requests on that resource and informs the user agent about the presence of negotiation. on that resource A server MAY include a Vary header field with a non-cacheable response that is subject to server-driven negotiation, since this might provide the user agent with useful information about the dimensions over which the response varies at the time of the response. A Vary field value consisting of a list of field-names signals that the representation selected for the response is based on a selection algorithm which considers ONLY the listed request-header field values in selecting the most appropriate representation A cache MAY assume that the same selection will be made for future requests with the same values for the listed field names, for the duration of time for which the response is fresh. The field-names given are not limited to the set of standard request-header fields defined by this specification Field names are case-insensitive. A Vary field value of signals that unsp ecified parameters not limited to the request-headers e g the network address of the client , play a role in the selection of the response representation The value MUST NOT be generated by a proxy server it may only be generated by an origin server. The Via general-header field MUST be used by gateways and proxies to indicate the intermediate protocols and recipients between the user agent and the server on requests, and between the origin server and the client on responses It is analogous to the Received field of RFC 822 9 and is intended to be used for tracking message forwards, avoiding request loops, and identifying the protocol capabilities of all senders along the request response chain. The received-protocol indicates the protocol version of the message received by the server or client along each segment of the request response chain The received-protocol version is appended to the Via field value when the message is forwarded so that information about the protocol capabilities of upstream applications remains visible to all recipients. The protocol-name is optional if and only if it would be The received-by field is normally the host and optional port number of a recipient server or client that subsequently forwarded the message However, if the real host is considered to be sensitive information, it MAY be replaced by a pseudonym If the port is not given, it MAY be assumed to be the default port of the received-protocol. Multiple Via field values represents each proxy or gateway that has forwarded the message Each recipient MUST append its information such that the end result is ordered according to the sequence of forwarding applicationsments MAY be used in the Via header field to identify the software of the recipient proxy or gateway, analogous to the User-Agent and Server header fields However, all comments in the Via field are optional and MAY be removed by any recipient prior to forwarding the message. For example, a request message could be sent from an us er agent to an internal proxy code-named fred , which uses to forward the request to a public proxy at which completes the request by forwarding it to the origin server at The request received by would then have the following Via header field. Proxies and gateways used as a portal through a network firewall SHOULD NOT, by default, forward the names and ports of hosts within the firewall region This information SHOULD only be propagated if explicitly enabled If not enabled, the received-by host of any host behind the firewall SHOULD be replaced by an appropriate pseudonym for that host. For organizations that have strong privacy requirements for hiding internal structures, a proxy MAY combine an ordered subsequence of Via header field entries with identical received-protocol values into a single such entry For example. Applications SHOULD NOT combine multiple entries unless they are all under the same organizational control and the hosts have already been replaced by pseudonyms Application s MUST NOT combine entries which have different received-protocol values.14 46 Warning. The Warning general-header field is used to carry additional information about the status or transformation of a message which might not be reflected in the message This information is typically used to warn about a possible lack of semantic transparency from caching operations or transformations applied to the entity body of the message. Warning headers are sent with responses using. A response MAY carry more than one Warning header. The warn-text SHOULD be in a natural language and character set that is most likely to be intelligible to the human user receiving the response This decision MAY be based on any available knowledge, such as the location of the cache or user, the Accept-Language field in a request, the Content-Language field in a response, etc The default language is English and the default character set is ISO-8859-1.If a character set other than ISO-8859-1 is used, it MUST be encoded in t he warn-text using the method described in RFC 2047 14.Warning headers can in general be applied to any message, however some specific warn-codes are specific to caches and can only be applied to response messages New Warning headers SHOULD be added after any existing Warning headers A cache MUST NOT delete any Warning header that it received with a message However, if a cache successfully validates a cache entry, it SHOULD remove any Warning headers previously attached to that entry except as specified for. specific Warning codes It MUST then add any Warning headers received in the validating response In other words, Warning headers are those that would be attached to the most recent relevant response. When multiple Warning headers are attached to a response, the user agent ought to inform the user of as many of them as possible, in the order that they appear in the response If it is not possible to inform the user of all of the warnings, the user agent SHOULD follow these heuristics. Sy stems that generate multiple Warning headers SHOULD order them with this user agent behavior in mind. Requirements for the behavior of caches with respect to Warnings are stated in section 13 1 2.This is a list of the currently-defined warn-codes, each with a recommended warn-text in English, and a description of its meaning.110 Response is stale MUST be included whenever the returned response is stale.111 Revalidation failed MUST be included if a cache returns a stale response because an attempt to revalidate the response failed, due to an inability to reach the server.112 Disconnected operation SHOULD be included if the cache is intentionally disconnected from the rest of the network for a period of time.113 Heuristic expiration MUST be included if the cache heuristically chose a freshness lifetime greater than 24 hours and the response s age is greater than 24 hours.199 Miscellaneous warning The warning text MAY include arbitrary information to be presented to a human user, or logged A system receiving this warning MUST NOT take any automated action, besides presenting the warning to the user.214 Transformation applied MUST be added by an intermediate cache or proxy if it applies any transformation changing the content-coding as specified in the Content-Encoding header or media-type as specified in the Content-Type header of the response, or the entity-body of the response, unless this Warning code already appears in the response.299 Miscellaneous persistent warning The warning text MAY include arbitrary information to be presented to a human user, or logged A system receiving this warning MUST NOT take any automated action. If an implementation sends a message with one or more Warning headers whose version is or lower, then the sender MUST include in each warning-value a warn-date that matches the date in the response. If an implementation receives a message with a warning-value that includes a warn-date, and that warn-date is different from the Date value in the r esponse, then that warning-value MUST be deleted from the message before storing, forwarding, or using it This prevents bad consequences of naive caching of Warning header fields If all of the warning-values are deleted for this reason, the Warning header MUST be deleted as well.14 47 WWW-Authenticate. The WWW-Authenticate response-header field MUST be included in 401 Unauthorized response messages The field value consists of at least one challenge that indicates the authentication scheme s and parameters applicable to the Request-URI. The access authentication process is described in Authentication Basic and Digest Access Authentication 43 User agents are advised to take special care in parsing the WWW - Authenticate field value as it might contain more than one challenge, or if more than one WWW-Authenticate header field is provided, the contents of a challenge itself can contain a comma-separated list of authentication parameters.
No comments:
Post a Comment